Αφού διαβάσαμε τα νέα της προηγούμενης μέρας ο ένας στον άλλο, κάναμε έναν καλό και πολύ χορταστικό ύπνο. Εγώ σηκώθηκα μια δόση κατά τις 
έξι το πρωί και ύστερα από λίγο χουζούρι, κατά τις εφτά, σηκωθήκαμε κανονικά. Το πρωί από το παράθυρο του δωματίου μας είδαμε στη θάλασσα δελφίνια. Μετά το πλύσιμο και το συγύρισμα των πραγμάτων μας βγήκαμε έξω και κάναμε μια βόλτα προς την παραλία. Χαζέψαμε κάτι ψαράδες, περπατήσαμε λίγο και ξανά προς τα πάνω στη μονή για να δούμε στην Εκκλησία τα ιερά λείψανα και τα κειμήλια.
έξι το πρωί και ύστερα από λίγο χουζούρι, κατά τις εφτά, σηκωθήκαμε κανονικά. Το πρωί από το παράθυρο του δωματίου μας είδαμε στη θάλασσα δελφίνια. Μετά το πλύσιμο και το συγύρισμα των πραγμάτων μας βγήκαμε έξω και κάναμε μια βόλτα προς την παραλία. Χαζέψαμε κάτι ψαράδες, περπατήσαμε λίγο και ξανά προς τα πάνω στη μονή για να δούμε στην Εκκλησία τα ιερά λείψανα και τα κειμήλια.
Γυρίσαμε λίγο στη Μονή, κόψαμε μερικά νεράντζια και λεμόνια και, μόλις άνοιξε η Εκκλησία, μπήκαμε μέσα. Είχε πολύ ωραίες εικόνες και τοιχογραφίες. Ο μοναχός μας έδειξε τη ζώνη τη
ς Παναγίας, το δάχτυλό του Ιωάννη του Προδρόμου, την εικόνα της Παναγίας που ήταν του 11ου αιώνα και διάφορες εικόνες από τον 6ο έως το 16ο αιώνα. Επίσης δύο εικόνες του 9ου αιώνα, που ήταν αφιέρωμα της Θεοδώρας στην περίοδο της εικονομαχίας. Αφού αφήσαμε μία δωρεά εγώ κι ο Στάθης καθώς και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Genne Griggs Griggs και ο John Siman, ξεκινήσαμε για τη μονή του Παντοκράτορα. Ανάβαση από το Βατοπέδι μέχρι τη διασταύρωση σαράντα εφτά λεπτά.
ς Παναγίας, το δάχτυλό του Ιωάννη του Προδρόμου, την εικόνα της Παναγίας που ήταν του 11ου αιώνα και διάφορες εικόνες από τον 6ο έως το 16ο αιώνα. Επίσης δύο εικόνες του 9ου αιώνα, που ήταν αφιέρωμα της Θεοδώρας στην περίοδο της εικονομαχίας. Αφού αφήσαμε μία δωρεά εγώ κι ο Στάθης καθώς και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Genne Griggs Griggs και ο John Siman, ξεκινήσαμε για τη μονή του Παντοκράτορα. Ανάβαση από το Βατοπέδι μέχρι τη διασταύρωση σαράντα εφτά λεπτά.
ΒΑΤΟΠΕΔΙ - ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ 1 ΩΡΑ ΚΑΙ 55 ΛΕΠΤΑ
Η ανάβαση ήταν λίγο ζόρικη. Ο Στάθης και ο John Siman πήγαιναν μπροστά κι εγώ με τον Genne Griggs από πίσω, γιατί είχαμε τις φωτογραφικές μηχανές και σταματούσαμε για καμιά φωτογραφία. Εγώ είχα την PENTAX την MX με φακό ευρυγώνιο 35 mm και f2. Ο Genne Griggs είχε μια FUZICA 705 και χρησιμοποιούσε 
φιλμ KODAC 400 ASA και έβαζε ταχύτητα 1.000. Μου φάνηκε λίγο περίεργο. Ίσως επειδή είχε και το φίλτρο μπροστά στο φακό. Ήταν δεκαεννέα ετών φοιτητής και κάνανε μαζί με τον John Siman, φοιτητής και αυτός και αυτός είκοσι ένα χρονών, περιοδεία στην Ελλάδα και μετά θα πήγαιναν στην Ευρώπη. Είχαν στη διάθεσή τους εκατό χιλιάδες δραχμές για όλη τη διάρκεια της εκδρομής τους.
φιλμ KODAC 400 ASA και έβαζε ταχύτητα 1.000. Μου φάνηκε λίγο περίεργο. Ίσως επειδή είχε και το φίλτρο μπροστά στο φακό. Ήταν δεκαεννέα ετών φοιτητής και κάνανε μαζί με τον John Siman, φοιτητής και αυτός και αυτός είκοσι ένα χρονών, περιοδεία στην Ελλάδα και μετά θα πήγαιναν στην Ευρώπη. Είχαν στη διάθεσή τους εκατό χιλιάδες δραχμές για όλη τη διάρκεια της εκδρομής τους.
Με τραγούδια και πολύ ιδρώτα φτάσαμε προς την κορυφή και από εκεί πιάσαμε το άλλο μονοπάτι για να φτάσουμε στη Μονή Παντοκράτορος. Η διαδρομή στο μονοπάτι πολύ ωραία, με πολύ πλούσια βλάστηση που θύμιζε λίγο ζούγκλα αλλά και καμία φορά από τους πολύ πυκνούς θάμνους το μονοπάτι έκλεινε. Εκεί πρέπει να 
είχε και αγριογούρουνα, γιατί είδαμε σημάδι στο δρόμο. Μετά από μια όχι βιαστική πορεία φτάσαμε στο μοναστήρι. Μικρή η μονή και πολλή ησυχία επικρατούσε. Μας υποδέχθηκε ένα γεροντάκι και μας πήγε στο αρχονταρίκι. Εκεί βρήκαμε και δύο καλούς φίλους που ξεκινήσαμε μαζί από τη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά από τη Φλώρινα και Κέρκυρα. Συζητήσαμε πώς περάσαμε, γιατί είχαμε αντίθετη διαδρομή. Εμείς πηγαίναμε προς Μονή Ιβήρων και αυτοί προς το Βατοπέδι. Πιάσαμε συζήτηση και με έναν καλόγερο που είχε έρθει στη Μονή πριν από τρεις μήνες και το επάγγελμά του ήταν ναυπηγός. Κεραστήκαμε καφέ, ρακί, και λουκούμι. Αφού γυρίσαμε λίγο μέσα στο μοναστήρι, πήραμε νερό και ξεκινήσαμε για τη Μονή Σταυρονικήτα.
είχε και αγριογούρουνα, γιατί είδαμε σημάδι στο δρόμο. Μετά από μια όχι βιαστική πορεία φτάσαμε στο μοναστήρι. Μικρή η μονή και πολλή ησυχία επικρατούσε. Μας υποδέχθηκε ένα γεροντάκι και μας πήγε στο αρχονταρίκι. Εκεί βρήκαμε και δύο καλούς φίλους που ξεκινήσαμε μαζί από τη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά από τη Φλώρινα και Κέρκυρα. Συζητήσαμε πώς περάσαμε, γιατί είχαμε αντίθετη διαδρομή. Εμείς πηγαίναμε προς Μονή Ιβήρων και αυτοί προς το Βατοπέδι. Πιάσαμε συζήτηση και με έναν καλόγερο που είχε έρθει στη Μονή πριν από τρεις μήνες και το επάγγελμά του ήταν ναυπηγός. Κεραστήκαμε καφέ, ρακί, και λουκούμι. Αφού γυρίσαμε λίγο μέσα στο μοναστήρι, πήραμε νερό και ξεκινήσαμε για τη Μονή Σταυρονικήτα.
ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ - ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ 44 ΛΕΠΤΑ
Η διαδρομή ήταν πολύ ωραία, σε στενό φιδίσιο μονοπάτι, με πολλή βλάστηση, ενώ περπατούσαμε στην ακροθαλασσιά και πολύ γρήγορα, λες και τα πόδια μας πήγαιναν μόνα τους. Πολύ ευχάριστα και ξεκούραστα φτάσαμε Σταυρονικήτα
. Κάτσαμε στο αρχονταρίκι και μας κέρασε ένας καλόγερος λουκούμι και νερό και μετά μας ξενάγησε στο μοναστήρι. Μας πήγε μέσα στην Εκκλησία και μας έδειξε αρκετές παλιές εικόνες ανεκτίμητης αξίας. Μας είπε την ιστορία μιας εικόνας του Αγίου Νικολάου του Στρειδά. Είπε ότι την έκλεψαν οι πειρατές και ότι τη βρήκαν μετά από 47 χρόνια οι ψαράδες και την επέστρεψαν στη Μονή χωρίς να αλλοιωθεί και να πάθει τίποτα. Μόνο που είχε κολλήσει ένα στρείδι στο μέτωπο του αγίου και, όταν το βγάλανε, έτρεξε αίμα. Μετά πήγαμε στο αρχονταρίκι και ο John Siman τον «τάραξε» τον καλόγερο στις ερωτήσεις γύρω από το άτομό του με διερμηνέα το Στάθη. Ο μοναχός δυσκολευότανε και δεν ήθελε να απαντήσει. Μας είπε μόνο ότι είναι είκοσι χρόνια στο μοναστήρι και ότι ήλθε σε ηλικία είκοσι πέντε χρονών, ότι το μοναστήρι είναι Κοινόβιο, ότι του αρέσει που είναι εκεί και ότι δε θα ήθελε να πάει αλλού. Μας έδωσε στο χέ
ρι ψωμί και ελιές, τον αποχαιρετήσαμε και ετοιμαζόμασταν για τη Μονή Ιβήρων. Ήταν μεσημέρι και έπρεπε να φάμε. Το καλύτερο μέρος που διαλέξαμε ήταν
στην ακροθαλασσιά πάνω στα βράχια. Αφού πλυθήκαμε και καθαριστήκαμε, βγάλαμε τα φαγητά μας, ανοίξαμε και κονσέρβες και κάναμε ένα πλούσιο γεύμα και οι τέσσερις πάνω στα βράχια. Την κάναμε κοινώς «ταράτσα». Το γεύμα κράτησε σχεδόν μια ώρα και η ξεκούραση και η χώνεψη άλλη μισή ώρα, με τις ευλογίες της Παναγίας, φυσικά. Χορτασμένοι και ξεκουρασμένοι ξαναφοράμε τα σακίδιά μας και ξεκνάμε για Ιβήρων.
. Κάτσαμε στο αρχονταρίκι και μας κέρασε ένας καλόγερος λουκούμι και νερό και μετά μας ξενάγησε στο μοναστήρι. Μας πήγε μέσα στην Εκκλησία και μας έδειξε αρκετές παλιές εικόνες ανεκτίμητης αξίας. Μας είπε την ιστορία μιας εικόνας του Αγίου Νικολάου του Στρειδά. Είπε ότι την έκλεψαν οι πειρατές και ότι τη βρήκαν μετά από 47 χρόνια οι ψαράδες και την επέστρεψαν στη Μονή χωρίς να αλλοιωθεί και να πάθει τίποτα. Μόνο που είχε κολλήσει ένα στρείδι στο μέτωπο του αγίου και, όταν το βγάλανε, έτρεξε αίμα. Μετά πήγαμε στο αρχονταρίκι και ο John Siman τον «τάραξε» τον καλόγερο στις ερωτήσεις γύρω από το άτομό του με διερμηνέα το Στάθη. Ο μοναχός δυσκολευότανε και δεν ήθελε να απαντήσει. Μας είπε μόνο ότι είναι είκοσι χρόνια στο μοναστήρι και ότι ήλθε σε ηλικία είκοσι πέντε χρονών, ότι το μοναστήρι είναι Κοινόβιο, ότι του αρέσει που είναι εκεί και ότι δε θα ήθελε να πάει αλλού. Μας έδωσε στο χέ
ρι ψωμί και ελιές, τον αποχαιρετήσαμε και ετοιμαζόμασταν για τη Μονή Ιβήρων. Ήταν μεσημέρι και έπρεπε να φάμε. Το καλύτερο μέρος που διαλέξαμε ήταν
στην ακροθαλασσιά πάνω στα βράχια. Αφού πλυθήκαμε και καθαριστήκαμε, βγάλαμε τα φαγητά μας, ανοίξαμε και κονσέρβες και κάναμε ένα πλούσιο γεύμα και οι τέσσερις πάνω στα βράχια. Την κάναμε κοινώς «ταράτσα». Το γεύμα κράτησε σχεδόν μια ώρα και η ξεκούραση και η χώνεψη άλλη μισή ώρα, με τις ευλογίες της Παναγίας, φυσικά. Χορτασμένοι και ξεκουρασμένοι ξαναφοράμε τα σακίδιά μας και ξεκνάμε για Ιβήρων.
ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ - ΙΒΗΡΩΝ 1 ΩΡΑ ΚΑΙ 5 ΛΕΠΤΑ
Η διαδρομή πολύ ωραία. Περπατούσαμε συνέχεια δίπλα στην ακροθαλασσιά, λίγο πιο ψηλά από την παραλία, και καμιά φορά κατεβαίναμε και προς τη θάλασσα, γιατί πήγαινε πολύ κοντά της το μονοπάτι. Συναντήσαμε και μια ωραία αμμουδιά που στο 
πρώτο οδοιπορικό του 1977 είχαμε κάνει μπάνιο. Συνεχίζοντας συναντήσαμε κυνηγούς με τα σκυλιά τους και ξεφύγαμε λίγο από το μονοπάτι, για να βαδίζουμε δίπλα στην ακροθαλασσιά. Εγώ με τον Genne Griggs που είχαμε μείνει λίγο πίσω κάναμε λίγο αναρρίχηση και βγήκαμε στο μονοπάτι. Ο Στάθης και ο John Siman συνέχισαν παραλιακά και συναντηθήκαμε μπροστά στη Μονή Ιβήρων. Μπήκαμε μέσα και με την πρώτη ματιά είδαμε δίπλα στη θάλασσα ένα μικρό εκκλησάκι με την εικόνα της Παναγίας. Τη βρήκαν μέσα στη θάλασσα και είναι η προστάτις της Μονής. Της κάνανε μεγάλο τάφο δίπλα στην είσοδο της Μονής με πολλά αφιερώματα που την στόλισαν και με πολύ χρυσάφι και πολλών ειδών πολύτιμες πέτρες. Κάθε χρόνο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν της Παναγίας της Πορταΐτισσας και μαζεύονται πολλά άτομα από όλο το Όρος, για να την προσκυνήσουν, να φάνε και να πιουν. Στην κεντρική είσοδο μάς ζήτησαν τα διαμονητήριά μας και μετά ένας καλόγερος μας πήγε στην Εκκλησία. Παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία με πολλή κατάνυξη, ενώ υπήρχαν αρκετοί καλόγεροι που έψελναν πολύ ωραία και η ακουστική μέσα στο καθολικό ήταν φοβερή. Μόλις τελείωσε η λειτουργία πήγαμε να δούμε τη βιβλιοθήκη μαζί με κάτι άλλα τρία άτομα που ήταν στη Μονή.
πρώτο οδοιπορικό του 1977 είχαμε κάνει μπάνιο. Συνεχίζοντας συναντήσαμε κυνηγούς με τα σκυλιά τους και ξεφύγαμε λίγο από το μονοπάτι, για να βαδίζουμε δίπλα στην ακροθαλασσιά. Εγώ με τον Genne Griggs που είχαμε μείνει λίγο πίσω κάναμε λίγο αναρρίχηση και βγήκαμε στο μονοπάτι. Ο Στάθης και ο John Siman συνέχισαν παραλιακά και συναντηθήκαμε μπροστά στη Μονή Ιβήρων. Μπήκαμε μέσα και με την πρώτη ματιά είδαμε δίπλα στη θάλασσα ένα μικρό εκκλησάκι με την εικόνα της Παναγίας. Τη βρήκαν μέσα στη θάλασσα και είναι η προστάτις της Μονής. Της κάνανε μεγάλο τάφο δίπλα στην είσοδο της Μονής με πολλά αφιερώματα που την στόλισαν και με πολύ χρυσάφι και πολλών ειδών πολύτιμες πέτρες. Κάθε χρόνο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν της Παναγίας της Πορταΐτισσας και μαζεύονται πολλά άτομα από όλο το Όρος, για να την προσκυνήσουν, να φάνε και να πιουν. Στην κεντρική είσοδο μάς ζήτησαν τα διαμονητήριά μας και μετά ένας καλόγερος μας πήγε στην Εκκλησία. Παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία με πολλή κατάνυξη, ενώ υπήρχαν αρκετοί καλόγεροι που έψελναν πολύ ωραία και η ακουστική μέσα στο καθολικό ήταν φοβερή. Μόλις τελείωσε η λειτουργία πήγαμε να δούμε τη βιβλιοθήκη μαζί με κάτι άλλα τρία άτομα που ήταν στη Μονή.
Είναι από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες στα Βαλκάνια με 25.000 τόμους βιβλίων. Υπήρχε ένα βιβλίο του 8ου μ.Χ. αιώνα, που ήταν και το αρχαιότερο του μοναστηριού. Επίσης ένας σάκος του Ιωάννη του Τσιμισκή (969-976). Μια χειρόγραφη διαθήκη του Γρηγορίου του Ε΄ γραμμένη από τον ίδιο με χρυσή αυτοκρατορική βούλα. Ευαγγέλιο, δώρο του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας, με χρυσά εξώφυλλα. Υπάρχουν και διάφορα όπλα και σπαθιά από τους οπλαρχηγούς του 1821, που τα άφηναν στο μοναστήρι ως αφιερώματα, όταν περνούσαν από εκεί. Στη συνέχεια πάμε στο αρχονταρίκι για να τακτοποιηθούμε. Το φαγητό ήταν έτοιμο, φασολάδ
α και ελιές. Καθόμαστε όλοι μαζί και μόλις φάγαμε παίρνουμε τις γκαζόλαμπες, γιατί δεν υπάρχει εδώ ηλεκτρικό ρεύμα, και πάμε προς τα δωμάτιά μας. Τακτοποιηθήκαμε σε επτάκλινο δωμάτιο τέσσερα άτομα και κάτσαμε να ξεκουραστούμε, να γράψουμε τα της ημέρας και να κοιμηθούμε. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις με τον Genne Griggs και τον John Siman και, αφού τους αποχαιρετήσαμε επειδή γιατί αλλάζανε αύριο διαδρομή, πέσαμε να κοιμηθούμε.
α και ελιές. Καθόμαστε όλοι μαζί και μόλις φάγαμε παίρνουμε τις γκαζόλαμπες, γιατί δεν υπάρχει εδώ ηλεκτρικό ρεύμα, και πάμε προς τα δωμάτιά μας. Τακτοποιηθήκαμε σε επτάκλινο δωμάτιο τέσσερα άτομα και κάτσαμε να ξεκουραστούμε, να γράψουμε τα της ημέρας και να κοιμηθούμε. Ανταλλάξαμε διευθύνσεις με τον Genne Griggs και τον John Siman και, αφού τους αποχαιρετήσαμε επειδή γιατί αλλάζανε αύριο διαδρομή, πέσαμε να κοιμηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου