ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 1981· 1Η ΗΜΕΡΑ
Μετά από τέσσερα χρόνια γίνεται η δεύτερη εκδρομή-οδοιπορικό στο Άγιο Όρος με παρέα το Στάθη. Η πρώτη είχε γίνει το 1977, Αύγουστο και Σεπτέμβριο, και είχε αρκετή επιτυχία. Έλα
βαν μέρος τέσσερα άτομα και η διαδρομή έγινε με ποδήλατα. Εφέτος αποφασίσαμε να την κάνουμε δύο άτομα, εγώ ο Χρύσανθος και ο Στάθης, ένας καλός μου φίλος, και θα πηγαίναμε με το λεωφορείο μέχρι την Ουρανούπολη. Τη σκεφτόμασταν και τη συζητούσαμε από αρκετό καιρό και ο πιο κατάλληλος καιρός που διαλέξαμε γα να γίνει η εκδρομή ήταν ο μήνας Μάρτης, πρώτον διότι ταίριαζε σε μένα που είχα πάρει το χαρτί μου να παρουσιαστώ φαντάρος και ήμουν ελεύθερος από την εργασία μου να κάνω την τελευταία προ θητείας εκδρομή μου και δεύτερον ταίριαζε και στο Στάθη να πάρει 5 ημέρες άδεια από την εργασία του. Αφού πήραμε τα απαραίτητα είδη για την εξόρμησή μας, ετοιμάσαμε τα σακίδιά μας και ξεκινάμε για το οδοιπορικό μας.
Εκκίνηση από Θεσσαλονίκη Δευτέρα 06:00 π.μ. από το πρακτορείο Χαλκιδικής. Εισιτήριο Θεσσαλονίκη - Ουρανούπολη 240 δραχμές και διάρκεια ταξιδιού 3:15΄. Η διαδρομή ήταν ωραία και ενδιαφέρουσα. Ήταν καιρός που δεν είχε πολύ κόσμο και φτάσαμε όμορφα κι ωραία στην Ουρανούπολη. Στο λεωφορείο είχε και άλλα έξι άτομα, ξεχωριστή παρέα, που θα έκαναν κι αυτά οδοιπορικό στο Άγιο Όρος. Δύο ήταν αμερικανοί, ο Genne Griggs και ο John. Από την Ουρανούπολη παίρνουμε το καραβάκ
ι και με 100 δραχμές εισιτήριο, αφού φάγαμε μια νόστιμη πίττα και αρκετό αέρα στη διαδρομή βλέποντας και δελφίνια και βγάζοντας φωτογραφίες με τα μοναστήρια, σε 1 ώρα και 45΄ φτάσαμε στο λιμάνι της Δάφνης. Εκεί αγοράσαμε δύο χάρτες του ΟΡΟΥΣ με 60 δραχμές τον ένα και περιμέναμε το λεωφορείο για να πάμε στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, όπου βρίσκεται το Πρωτάτο και η Αστυνομία και από όπου παίρνεις τις ταυτότητες (τις παραδώσαμε σε κάποιον υπεύθυνο στο καραβάκι που μας μετέφερε από Ουρανούπολη προς Δάφνη) και τα διαμονητήρια, ένα είδος διαβατηρίων. Πληρώσαμε φοιτητικό 100 δραχμές, ολόκληρο 150 και για τους ξένους 300. Πιάσαμε συζήτηση με κάποια άλλα άτομα σχετικά με το γύρο του Όρους. Αυτά θα κάνανε μικρότερη διαδρομή από εμάς. Ο ένας ήταν από τη Φλώρινα και ο άλλος από την Κέρκυρα. Ακολούθως γεμίσαμε τα παγούρια με νερό και ξεκινήσαμε για τη μονή Βατοπεδίου.
ΚΑΡΥΕΣ – ΒΑΤΟΠΕΔΙ 2:56΄
Η διαδρομή ήταν πολύ ωραία και στρωμένη με καλντερίμι πέτρινο. Πλούσια βλάστηση από πεύκα, πουρνάρια, καστανιές, ελιές, οξιές και λουλούδια. Πολλά νερά κατέβαιναν από το βουνό Άθω παγωμένα. Ήμαστε σε αρκετό υψόμετρο και η θέα προς τα κάτω ήταν μαγευτική. Δέντρα, πράσινο, μονές, θάλασσα, ένα απέραντο πράσινο και γαλάζιο. Στο δρόμο συναντήσαμε πολλούς ξυλοκόπους που κόβανε ξύλα και τα κουβαλούσαν με τα μουλάρια .Κάναμε δύο στάσεις, μία για φυσική ανάγκη και μια για να πάρουμε και να πιούμε νερό. Βγάζοντας φωτογραφίες και με τη ροκ μουσική που είχε το ραδιοφωνάκι προχωρούσαμε και χαιρόμασταν την ομορφιά του τοπίου. Στη μέση της διαδρομής είδαμε καθαρά χιονισμένο τον Άθω, ενώ αυτός στεκόταν σαν γίγαντας και μας κοιτούσε από κει ψηλά με υψόμετρο δύο χιλιάδες τριάντα τρία μέτρα. Θα του κάναμε παρέα αλλά αργότερα προς τη μέση της διαδρο
μής και όσο «σήκωνε» το κλίμα και οι δυνάμεις μας. Και η πορεία μέσα στο δάσος και στο μονοπάτι συνεχίζεται. Αρχίζουμε να βλέπουμε πανοραμικά το Βατοπέδι και την παραλία του. Αρχίσαμε να κάνουμε κατάβαση βλέποντας πολλά σπάνια λουλούδια και ομορφιές καθώς κι έναν πέτρινο σταυρό που έγραφε «ΙΩΣΗΦ». Αργότερα μάθαμε ότι σε εκείνο το μέρος πέθανε ένας ξένος. Φτάσαμε στη Μονή Βατοπεδί
ου. Μεγάλη η μόνη, σε καλή τοποθεσία και πολύ καθαρή. Μάθαμε ότι είναι μία από τις πιο πλούσιες μονές του Αγίου όρους. Μπήκαμε από την κεντρική είσοδο και ο γέροντας μας είπε ότι πρέπει να πάμε στην Αστυνομία, για να θεωρήσουμε τα διαμονητήριά μας. Τα θεωρήσαμε και μπήκαμε στη Μονή. Μας πήγαν στο αρχονταρίκι, για να δούμε πού θα μας βολέψουν. Ήταν δύο καλόγεροι μέσα που είχαν πολλή πλάκα. Ο ένας πείραζε τον άλλον και κάνανε διάφορες χειρονομίες και κάτι χαζά. Μας κέρασαν καφέ, λουκούμι και ρακί. Συζητήσαμε λίγο κι έπειτα ήρθε ο αρχοντάρης, που είναι υπεύθυνος για τη φιλοξενία, και μας έδειξε το δωμάτιο που θα κοιμόμασταν. Μας έφερε και καθαρά σεντόνια. Βολευτήκαμε στο δωμάτιο και μετά βγήκαμε έξω, για να κάνουμε μια βόλτα στη μονή. Πολλά κτίρια ήταν εγκαταλελειμμένα, γιατί το μοναστήρι έχει είχε γίνει ιδιόρρυθμο κι ο καθένας είχε το «σπίτι» του. Η τραπεζαρία και τα μεγάλα σαλόνια ήταν ακόμα άδεια. Βρήκαμε κι έναν τελωνειακό και πιάσαμε συζήτηση για το πώς περνάνε εκεί πέρα και μας είπε «ησυχία και τάξη». Μόνο το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού, διότι χαίρεται κανείς τη θάλασσα και το ψάρεμα. Στην Αστυνομία συναντήσα
με τους δύο Αμερικανούς, τον John Siman τον ψηλό και τον Genne Griggs Griggs, κι ο Στάθης τους βοήθησε με τα εγγλέζικά του να πάρουνε γρήγορα τα χαρτιά τους και να είμαστε παρέα. Τους πήγαμε στο δωμάτιό τους και μια βόλτα στη μονή και μετά στην τράπεζα για φαγητό. Φάγαμε με πολλή όρεξη φασολάδα, ελιές, πιλάφι και ήπιαμε καλό κρασί. Για επιδόρπιο κάμποσα. Πάνω στο γεύμα ήρθε ένας μικροκαμωμένος παπάς και μας άρχισε στην πάρλα και μας τάραξε με τα κουνήματα και τα «καλέ» του. Τελικά βγήκε γνωστός του Στάθη, διότι ψώνιζε το μοναστήρι από το μαγαζί που δούλευε, και εμένα με θυμότανε από την προηγούμενη εκδρομή του 1977 που είχα κάνει στο Άγιο Όρος. Μας έφερε κι ένα ζεστό ψωμί από το φούρνο και καλές ελιές δικές τους. Αφού φάγαμε, ταχτοποιήσαμε τους ξένους στα δωμάτιά τους κι εμείς πήγαμε στο δικό μας, για να γράψουμε τα νέα της ημέρας και να κοιμηθούμε.
βαν μέρος τέσσερα άτομα και η διαδρομή έγινε με ποδήλατα. Εφέτος αποφασίσαμε να την κάνουμε δύο άτομα, εγώ ο Χρύσανθος και ο Στάθης, ένας καλός μου φίλος, και θα πηγαίναμε με το λεωφορείο μέχρι την Ουρανούπολη. Τη σκεφτόμασταν και τη συζητούσαμε από αρκετό καιρό και ο πιο κατάλληλος καιρός που διαλέξαμε γα να γίνει η εκδρομή ήταν ο μήνας Μάρτης, πρώτον διότι ταίριαζε σε μένα που είχα πάρει το χαρτί μου να παρουσιαστώ φαντάρος και ήμουν ελεύθερος από την εργασία μου να κάνω την τελευταία προ θητείας εκδρομή μου και δεύτερον ταίριαζε και στο Στάθη να πάρει 5 ημέρες άδεια από την εργασία του. Αφού πήραμε τα απαραίτητα είδη για την εξόρμησή μας, ετοιμάσαμε τα σακίδιά μας και ξεκινάμε για το οδοιπορικό μας.Εκκίνηση από Θεσσαλονίκη Δευτέρα 06:00 π.μ. από το πρακτορείο Χαλκιδικής. Εισιτήριο Θεσσαλονίκη - Ουρανούπολη 240 δραχμές και διάρκεια ταξιδιού 3:15΄. Η διαδρομή ήταν ωραία και ενδιαφέρουσα. Ήταν καιρός που δεν είχε πολύ κόσμο και φτάσαμε όμορφα κι ωραία στην Ουρανούπολη. Στο λεωφορείο είχε και άλλα έξι άτομα, ξεχωριστή παρέα, που θα έκαναν κι αυτά οδοιπορικό στο Άγιο Όρος. Δύο ήταν αμερικανοί, ο Genne Griggs και ο John. Από την Ουρανούπολη παίρνουμε το καραβάκ
ι και με 100 δραχμές εισιτήριο, αφού φάγαμε μια νόστιμη πίττα και αρκετό αέρα στη διαδρομή βλέποντας και δελφίνια και βγάζοντας φωτογραφίες με τα μοναστήρια, σε 1 ώρα και 45΄ φτάσαμε στο λιμάνι της Δάφνης. Εκεί αγοράσαμε δύο χάρτες του ΟΡΟΥΣ με 60 δραχμές τον ένα και περιμέναμε το λεωφορείο για να πάμε στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, όπου βρίσκεται το Πρωτάτο και η Αστυνομία και από όπου παίρνεις τις ταυτότητες (τις παραδώσαμε σε κάποιον υπεύθυνο στο καραβάκι που μας μετέφερε από Ουρανούπολη προς Δάφνη) και τα διαμονητήρια, ένα είδος διαβατηρίων. Πληρώσαμε φοιτητικό 100 δραχμές, ολόκληρο 150 και για τους ξένους 300. Πιάσαμε συζήτηση με κάποια άλλα άτομα σχετικά με το γύρο του Όρους. Αυτά θα κάνανε μικρότερη διαδρομή από εμάς. Ο ένας ήταν από τη Φλώρινα και ο άλλος από την Κέρκυρα. Ακολούθως γεμίσαμε τα παγούρια με νερό και ξεκινήσαμε για τη μονή Βατοπεδίου.ΚΑΡΥΕΣ – ΒΑΤΟΠΕΔΙ 2:56΄
Η διαδρομή ήταν πολύ ωραία και στρωμένη με καλντερίμι πέτρινο. Πλούσια βλάστηση από πεύκα, πουρνάρια, καστανιές, ελιές, οξιές και λουλούδια. Πολλά νερά κατέβαιναν από το βουνό Άθω παγωμένα. Ήμαστε σε αρκετό υψόμετρο και η θέα προς τα κάτω ήταν μαγευτική. Δέντρα, πράσινο, μονές, θάλασσα, ένα απέραντο πράσινο και γαλάζιο. Στο δρόμο συναντήσαμε πολλούς ξυλοκόπους που κόβανε ξύλα και τα κουβαλούσαν με τα μουλάρια .Κάναμε δύο στάσεις, μία για φυσική ανάγκη και μια για να πάρουμε και να πιούμε νερό. Βγάζοντας φωτογραφίες και με τη ροκ μουσική που είχε το ραδιοφωνάκι προχωρούσαμε και χαιρόμασταν την ομορφιά του τοπίου. Στη μέση της διαδρομής είδαμε καθαρά χιονισμένο τον Άθω, ενώ αυτός στεκόταν σαν γίγαντας και μας κοιτούσε από κει ψηλά με υψόμετρο δύο χιλιάδες τριάντα τρία μέτρα. Θα του κάναμε παρέα αλλά αργότερα προς τη μέση της διαδρο
μής και όσο «σήκωνε» το κλίμα και οι δυνάμεις μας. Και η πορεία μέσα στο δάσος και στο μονοπάτι συνεχίζεται. Αρχίζουμε να βλέπουμε πανοραμικά το Βατοπέδι και την παραλία του. Αρχίσαμε να κάνουμε κατάβαση βλέποντας πολλά σπάνια λουλούδια και ομορφιές καθώς κι έναν πέτρινο σταυρό που έγραφε «ΙΩΣΗΦ». Αργότερα μάθαμε ότι σε εκείνο το μέρος πέθανε ένας ξένος. Φτάσαμε στη Μονή Βατοπεδί
ου. Μεγάλη η μόνη, σε καλή τοποθεσία και πολύ καθαρή. Μάθαμε ότι είναι μία από τις πιο πλούσιες μονές του Αγίου όρους. Μπήκαμε από την κεντρική είσοδο και ο γέροντας μας είπε ότι πρέπει να πάμε στην Αστυνομία, για να θεωρήσουμε τα διαμονητήριά μας. Τα θεωρήσαμε και μπήκαμε στη Μονή. Μας πήγαν στο αρχονταρίκι, για να δούμε πού θα μας βολέψουν. Ήταν δύο καλόγεροι μέσα που είχαν πολλή πλάκα. Ο ένας πείραζε τον άλλον και κάνανε διάφορες χειρονομίες και κάτι χαζά. Μας κέρασαν καφέ, λουκούμι και ρακί. Συζητήσαμε λίγο κι έπειτα ήρθε ο αρχοντάρης, που είναι υπεύθυνος για τη φιλοξενία, και μας έδειξε το δωμάτιο που θα κοιμόμασταν. Μας έφερε και καθαρά σεντόνια. Βολευτήκαμε στο δωμάτιο και μετά βγήκαμε έξω, για να κάνουμε μια βόλτα στη μονή. Πολλά κτίρια ήταν εγκαταλελειμμένα, γιατί το μοναστήρι έχει είχε γίνει ιδιόρρυθμο κι ο καθένας είχε το «σπίτι» του. Η τραπεζαρία και τα μεγάλα σαλόνια ήταν ακόμα άδεια. Βρήκαμε κι έναν τελωνειακό και πιάσαμε συζήτηση για το πώς περνάνε εκεί πέρα και μας είπε «ησυχία και τάξη». Μόνο το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού, διότι χαίρεται κανείς τη θάλασσα και το ψάρεμα. Στην Αστυνομία συναντήσα
με τους δύο Αμερικανούς, τον John Siman τον ψηλό και τον Genne Griggs Griggs, κι ο Στάθης τους βοήθησε με τα εγγλέζικά του να πάρουνε γρήγορα τα χαρτιά τους και να είμαστε παρέα. Τους πήγαμε στο δωμάτιό τους και μια βόλτα στη μονή και μετά στην τράπεζα για φαγητό. Φάγαμε με πολλή όρεξη φασολάδα, ελιές, πιλάφι και ήπιαμε καλό κρασί. Για επιδόρπιο κάμποσα. Πάνω στο γεύμα ήρθε ένας μικροκαμωμένος παπάς και μας άρχισε στην πάρλα και μας τάραξε με τα κουνήματα και τα «καλέ» του. Τελικά βγήκε γνωστός του Στάθη, διότι ψώνιζε το μοναστήρι από το μαγαζί που δούλευε, και εμένα με θυμότανε από την προηγούμενη εκδρομή του 1977 που είχα κάνει στο Άγιο Όρος. Μας έφερε κι ένα ζεστό ψωμί από το φούρνο και καλές ελιές δικές τους. Αφού φάγαμε, ταχτοποιήσαμε τους ξένους στα δωμάτιά τους κι εμείς πήγαμε στο δικό μας, για να γράψουμε τα νέα της ημέρας και να κοιμηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου