ΜΙΚΡΟ ΠΑΠΙΓΚΟ - ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΣΤΡΑΚΑΣ - ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ

Ο επιβλητικός όγκος της Αστράκας

    9 Ιουλίου 1993… Ήταν η ημέρα που, νεότεροι τότε οι Ο.Υ.Σ.Τ., απολάμβαναν τις ομορφιές που απλόχερα προσφέρει η Πίνδος και πιο συγκεκριμένα η περιοχή της Αστράκας και της Δρακόλιμνης της Τύμφης (Γκαμήλας).

    9 Ιουλίου 2014… Ακριβώς 21 χρόνια αργότερα δύο μέλη των Ο.Υ.Σ.Τ., ο Στάθης και ο Χρύσανθος, μαζί με τον Βλάση και τον Δημήτρη βρεθήκαμε στα ίδια μέρη, ανεβαίνοντας, βέβαια, από άλλη διαδρομή. Ακολουθήσαμε το μονοπάτι από το Μικρό Πάπιγκο, για να βρεθούμε στην αγκαλιά της Αστράκας αρχικά και της Δρακόλιμνης στη συνέχεια.

   Να πώς ξεκίνησε… Μήνες πριν ο Χρύσανθος μου είπε τη σκέψη του να επισκεφτεί την περιοχή και μου πρότεινε, αν θα μπορούσα, να πήγαινα μαζί του. Του είπα να με ειδοποιήσει, όταν έρθει η συγκεκριμένη στιγμή, πράγμα που έγινε, και μάλιστα μου είπε ότι θα είναι και ο Βλάσης, με τον οποίο είχαμε ανέβη στον Όλυμπο πριν 2 χρόνια. Χάρηκα και που θα πηγαίναμε στην Πίνδο και θα ξανασυναντούσα τον Βλάση μετά από τόσο καιρό. Έκανα με τη σειρά μου πρόταση σε δυο τρεις φίλους ορειβάτες από την Κατερίνη και τελικά βόλεψε να έρθει μαζί μας ο Δημήτρης, μια από τις παλιότερες καραβάνες της ορειβασίας στην Πιερία. Μια τετράδα, λοιπόν, που για μένα είναι Η ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΡΕΑ!

   Ο Δημήτρης την Τετάρτη το πρωί στις 07:35΄ ήταν στο σπίτι μου και ξεκινήσαμε να συναντήσουμε του άλλους δύο στο βενζινάδικο μετά το Κλειδί προς Βέροια. Συζητήσαμε για την εξόρμηση, μπερδευτήκαμε κάπως και στις 08:15΄ βρεθήκαμε με τον Βλάση και τον Χρύσανθο. Συστήσαμε στον Βλάση τον Δημήτρη, επιβιβαστήκαμε στο τζιπάκι του Βλάση και γραμμή για Ιωάννινα.

  10:30΄ ήμασταν ήδη παρκαρισμένοι στην παραλίμνια οδό των Ιωαννίνων και ψάχναμε για καπέλο για τον Βλάση. Ευκαιρία και για κάποια σιροπιαστά - δε γίνεται άλλωστε να είσαι στα Ιωάννινα και να μη γευτείς τα ονομαστά τους γλυκά - και όχι όποια κι όποια αλλά σιροπιαστά ΝΟΥΣΙΑ! Δε σας λέω τι σιροπιαστά, έτσι για να ζηλεύετε…

 Γραμμή για Πάπιγκο. Στις 11:53΄ κάνουμε μια στάση μετά τη γέφυρα του Βοϊδομάτη απολαμβάνοντας την αξεπέραστη ομορφιά και δροσιά του τοπίου. Στις 12:22΄ φτάνουμε στο Μικρό Πάπιγκο και παρκάρουμε στον ναό των Ταξιαρχών (Ο Ναός των Ταξιαρχών δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του Μικρού Πάπιγκου, δίπλα στον γεροπλάτανο, και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Κτίστηκε τον 18ο αιώνα, στη θέση που προϋπήρχε άλλος ναός ή μοναστήρι. Αποτελεί μια μοναδική εικόνα με το μικρό καμπαναριό του λίγα μέτρα μακρύτερα και ένα μέρος του να σκιάζεται από τον πλάτανο). Βρίσκουμε μια σκιερή γωνιά στο τοιχίο του ναού και απολαμβάνουμε τσιπουράκι με μεζεδάκια αγναντεύοντας στο βάθος το Μεγάλο Πάπιγκο και συζητώντας.

   13:11΄ ξεκινάμε την ανάβαση. Σε λίγα λεπτά και σχεδόν λίγα μέτρα έξω από το χωριό συναντάμε την πρώτη βρύση, τη βρύση ΑΒΡΑΓΟΝΙΟΣ. Πέτρινο κτίσμα με καμάρες και με πεζούλια δεξιά κι αριστερά με το νερό να κελαρύζει παγωμένο. Στάση, λοιπόν, για το γλυκάκι μας, τα σιροπιαστά Ιωαννίνων. Ο καθένας από έναν μπακλαβά περίπου 400 γρ. Τρώγεται; Αν τρώγεται λέει! Σκέτη απόλαυση! 20΄ αργότερα γεμίζουμε τα δοχεία μας με νερό και ξεκινάμε. Η πορεία γίνεται μέσα σε δέντρα που μας χαρίζουν την πλούσια σκιά τους.

 Περίπου στις 14:00΄ βγαίνουμε από το δασωμένο έχοντας προσπεράσει τη δεύτερη βρύση ΑΝΤΑΛΚΗ και το κιόσκι της. Η πορεία είναι σχετικά εύκολη και ο ήλιος πολλές φορές παίζοντας με τα σύννεφα δεν είναι και τόσο ενοχλητικός. Στα δεξιά μας και έχοντας προσπεράσει τους Πύργους του Μικρού Πάπιγκου δεσπόζει ο επιβλητικός όγκος της Αστράκας που θα μας συντροφεύει έως το τέλος της ανάβασης. Χορτάρι, αρωματικά και αγρολούλουδα στο διάβα μας ομορφαίνουν την πορεία και δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο.

   Ανηφορίζουμε και στις 15:25΄ ξεπροβάλλει μπροστά μας το δεύτερο κιόσκι με τη βρύση ΤΡΑΦΟ. Σε 5΄ είμαστε ήδη εκεί, αλλά η βρύση είναι στεγνή. Η θέα, όμως, και το δροσερό αεράκι μας αποζημιώνουν και μας προσκαλούν να καθίσουμε. Ευκαιρία για συζήτηση και πάλι…

   Στις 16:08΄ (σας φαίνεται μεγάλη η στάση των 44΄;) ξεκινάμε την πορεία προς το καταφύγιο. Η πινακίδα γράφει 40΄ προς βρύση ΚΡΟΥΝΑ και 1:10΄ για καταφύγιο. Ψηλά ακούγεται ένα κοπάδι πρόβατα και, καθώς κινείται, δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα στην καταπράσινη πλαγιά.

  36΄ αργότερα, στις 16:44, φτάνουμε στο τρίτο και τελευταίο κιόσκι που συναντά κανείς στην ανάβαση. Η βρύση ΚΡΟΥΝΑ είναι ενεργή και το λίγο νεράκι που κυλάει από το σωλήνα της είναι δροσερότατο και αναζωογονητικό. Ξεφορτωνόμαστε τα σακίδια, αλλάζουμε μπλούζες και τιμώντας το όνομα του συλλόγου μας στρωνόμαστε στο τσιπουράκι. Εξάλλου το καταφύγιο απέχει πλέον 30΄. Μόνο τσιπουράκι χωρίς κουβέντα δεν πάει, και έχουμε τόσα να πούμε και να θυμηθούμε! 56΄ στάση!!!!

  17:40΄ αναχωρούμε και παίρνουμε την τελευταία ανηφόρα. Όσο πλησιάζουμε, τόσο πιο ξεκούραστοι νιώθουμε! 18:10΄ φτάνουμε στο καταφύγιο. Συνολική πορεία και στάσεις για συζήτηση 4 ώρες και 59΄. Αν σας φαίνεται πολύ, κάντε την αφαίρεση του χρόνου που απολαύσαμε στις στάσεις μας και θα βρείτε τον καθαρό χρόνο ανάβασης! (20΄ στη βρύση ΑΒΡΑΓΟΝΙΟΣ, 44΄ στη βρύση ΤΡΑΦΟ και 54΄ στη βρύση ΚΡΟΥΝΑ, έτσι για να βοηθήσω κάποιους και κάποιες - ονόματα δε λέω, Κατερίνα, έτσι!).

   Στο καταφύγιο υπήρχαν άλλες δύο παρέες ξένων, μια αυστριακή οικογένεια με τρία τέσσερα παιδιά και ένα νεαρό ζευγαράκι. Μας υποδέχτηκε η Αλεξάντρα και μας τακτοποίησε στον επάνω όροφο. Θα είχαμε την άνεσή μας με έξι άτομα συνολικά σε χώρο για 19. Τακτοποιηθήκαμε και κατεβήκαμε για φαγητό. Απόλαυση ήταν όχι το φαγητό ο αλλά ο Βλάσης, που με τις απίθανες αφηγήσεις του γέμιζε το υπόλοιπο του απογεύματός μας.
 Ο ήλιος κόντευε να δύσει και έβαφε κόκκινους τους βράχους της Αστράκας. Βγήκαμε έξω από το καταφύγιο. Ο αέρας ήταν παγωμένος. Ντυθήκαμε καλά και καθίσαμε σε ένα απάνεμο τραπέζι και συνεχίσαμε τη συζήτηση και τα ανέκδοτα. Αντί για τσίπουρο απολαύσαμε ένα εξαιρετικό κρασάκι, το οποίο και μας συντρόφεψε για την υπόλοιπη μία ώρα και κάτι παραπάνω. Στις 23:00΄ περίπου αποσυρθήκαμε για ύπνο. Το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο φώτιζε το τοπίο!

  

   Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014… Ξημερώνει και, για να μη χάσουμε το πρώτο φως του ήλιου πάνω από τις κορφές της Αστράκας, ξυπνάμε και βγαίνουμε έξω από το καταφύγιο. Θερμοκρασία; 8^ο C! Η θέα μας κάνει να μη δίνουμε σημασία! 5΄ αργότερα είναι η ώρα για καφεδάκι και τι άλλο; Συζήτηση… και ο Βλάσης σε φόρμα!

   Στις 08:34΄ παίρνουμε λίγα πράγματα μαζί μας και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε στα αριστερά μας με κατεύθυνση τη Δρακόλιμνη. Η διαδρομή στην κατάβαση είναι εύκολη και στο βάθος, στον πυθμένα ενός οροπέδιο και κοντά στις πηγές παρατηρούμε να κινείται μια ομάδα αλόγων και να βόσκει στο πλούσιο και δροσερό χορτάρι (από το οποίο και η ονομασία ΑΛΟΓΟΤΟΠΙ). Στις 08:50΄ είμαστε ήδη κάτω και διασχίζοντας το οροπέδιο σε 10΄ φτάνουμε στις πηγές για ανεφοδιασμό νερού.

Αρχίζει η ανηφορική πορεία προς τη Δρακόλιμνη. Η περιοχή είναι γεμάτη με αγριολούλουδα σε διάφορα χρώματα και μεγέθη με τα έντομα να ζουζουνίζουν γύρω τους και να προσθέτουν ένα πολύχρωμο παζλ στον πίνακα της φύσης.

  09:50΄ φτάνουμε στη λίμνη και διαλέγουμε ένα απάγκιο μέρος να απολαύσουμε τη θέα και το σπέσιαλ freddo καφεδάκι του Δημήτρη. Εγώ και ο Χρύσανθος πασχίζουμε να χωρέσουμε τη μαγεία της φύσης στους φωτογραφικούς φακούς μας και να απαθανατίσουμε τις στιγμές. Ο άνεμος μας δροσίζει και δημιουργεί κυματισμούς στην επιφάνεια της λίμνης, στερώντας μας έτσι τη δυνατότητα να φωτογραφίσουμε την κορυφή της Γκαμήλας ΤΣΕΚΟΥΡΙ να καθρεφτίζεται στα νερά της. Δεν πειράζει… Ο καφές απόλαυση και οι τρίτωνες (οι δράκοι της λίμνης) μας κάνουν παρέα έχοντας βγει στην άκρη άκρη της λίμνης. Παίζουν και μας δείχνουν την πορτοκαλί κοιλιά τους. ξαπλώνουμε και αφηνόμαστε στη μαγεία που βιώνουμε!

  Έχοντας στο μυαλό μας την επιστροφή στις 10:45΄ ξεκινάμε την αντίστροφη πορεία προς το καταφύγιο. Κατηφόρα στην αρχή και μετά το οροπέδιο με τα άλογα ανηφόρα υποφερτή. Στις 12:05 είμαστε στο καταφύγιο. Έχοντας ήδη πληρώσει και με τα σακίδια έτοιμα ξεκινάμε για Μικρό Πάπιγκο.

  12:10΄ ξεκινάμε για το αυτοκίνητο. Στις 13:30 και έχοντας περάσει νωρίτερα από τη βρύση ΚΡΟΥΝΑ, από την οποία και εφοδιαστήκαμε με νερό, κάνουμε στάση στο κιόσκι της βρύσης ΤΡΑΦΟ. Κουβεντούλα, γλυκάκι και στις 14:03΄ ξεκινάμε (33΄ στάση). Μια στάση μας μένει πριν το τέλος της πεζοπορίας, αυτή στη βρύση ΑΒΡΑΓΟΝΙΟΣ, όπου και φτάνουμε στις 15:20΄. Το νερό δροσερότατο αναζωογόνησε τα ιδρωμένα πρόσωπά μας και χάρισε το ζωοδότρα δύναμή του στον οργανισμό μας. Γεμίζουμε τα δοχεία μας και σε 10΄, στις 15:30, είμαστε στην εκκλησία. Αλλάζουμε, ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε για πίσω.

 Μια τελευταία στάση για φαγητό δίπλα στον Βοϊδομάτη με φρέσκια πέστροφα και τι άλλο; Συζήτηση… μάθατε, βλέπω!

 Ολοκληρώθηκε άλλη μια αποστολή στην Πίνδο. Απίθανη εμπειρία και κάνουμε λόγο για την επόμενη εξόρμηση… Δε θα αργήσει!

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ!