"Παρθένα" ρίγανη

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

   Όπως και πέρυσι έτσι και εφέτος αποδέχτηκα πρόσκληση του Χρύσανθου να πάμε σε μέρη που γνωρίζει καλά, για να μαζέψουμε ρίγανη. Τι σημαίνει αυτό και πώς προέκυψε; Μάθετε, λοιπόν...

   Από το 1980 που κάνουμε εξορμήσεις και εκδρομές με το Χρύσανθο αυτό που ήταν θέμα συζήτησης και που έδινε το κάτι άλλο στα τσιμπούσια μας ήταν  ένα μαγικό βότανο, η ρίγανη, αλλά όχι όποια κι όποια, ειδικά η ρίγανη που έφερνε μαζί του αυτός. Τι παραπάνω είχε από τις άλλες; Πολλά! Τέτοια γεύση δε συνάντησα σε άλλη ρίγανη από όπου κι αν μάζεψα. Μάλιστα , πολλές φορές έφερναν και άλλοι ρίγανη για σύγκριση, πάντα όμως νικήτρια έβγαινε αυτή του Χρύσανθου!

   Πριν τρία χρόνια βρέθηκα στο χωριό του και ένας θείος μας, ο θείος Βασίλης, μου έδωσε ένα δεμάτι ρίγανη έτοιμη για τρίψιμο. Έριξα ό,τι περίσσεψε στον κήπο μου και την άλλη χρονιά είχα ρίγανη δική μου αλλά λίγη σε ποσότητα. Έτσι ζήτησα από τον "πρόεδρο" να με ειδοποιήσει και να πάμε μαζί την επόμενη χρονιά, κάτι που έγινε πέρυσι.

   Περάσαμε ωραία, κάναμε τη βόλτα μας, μαζέψαμε τη ρίγανή μας, βρήκα και ένα ζευγάρι κέρατα κριαριού που μάλλον το είχε αρπάξει από το κοπάδι του λύκος, τα είπαμε στο ξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου και επιστρέψαμε στις πόλεις μας.

   Επαναλάβαμε την εξόρμηση και εφέτος. Η πρόσκληση ήταν για 5-6 άτομα, αλλά τελικά πήγαμε μόνο δύο, εγώ ο Στάθης και ο Χρύσανθος (συνηθισμένη κατάσταση αυτή με τις ακυρώσεις για διάφορους λόγους, πάντα σεβαστούς). 

   Ήταν  πιο οργανωμένα τα πράγματα. Ήδη είχε προετοιμάσει ο Χρύσανθος το έδαφος με επίσκεψη  και σταμπάρισμα της περιοχής πριν μια εβδομάδα. Ξεκίνησα από Κατερίνη στις 07:07 και 08:03 ήμουν ήδη στο σημείο συνάντησης. Τα είπαμε, επιβιβάστηκα στο αμάξι του Χρύσανθου, εκπαιδευμένο για επικίνδυνες αποστολές, όπως λέει,  και ξεκινήσαμε. Σε 30΄  και κάτι φτάσαμε στο πρώτο σημείο, αφού συναντήσαμε και δυο κυνηγούς που επέστρεφαν από εκπαίδευση των σκύλων τους. Η ρίγανη μας περίμενε, κυρίως στη σκιά θάμνων, κάτι που μας βόλευε πολύ λόγω της ζέστης. Μεγάλες τούφες ώριμες για μάζεμα και η συλλογή άρχισε. Σε λιγότερο από 2 ώρες ήμασταν έτοιμοι με την ποσότητα που χρειαζόμασταν. Να επισημάνω εδώ ότι πάντα αφήνουμε ρίγανη και για άλλους που τυχόν θα περάσουν από τα μέρη αυτά.

 

Στην επιστροφή μια εικόνα μάς τράβηξε την προσοχή. Μια εικόνα που αποδεικνύει την ευεργετική επίδραση των δέντρων και των ριζών τους  στη συγκράτηση του εδάφους. Ένα  πουρνάρι και οι ρίζες του είχαν συγκρατήσει μια στήλη χώματος ύψους 2,5-3 μέτρων και περιμέτρου 6 μέτρων περίπου, ενώ το υπόλοιπο χώμα είχε παρασυρθεί από τα νερά της βροχής που κατέβαιναν ορμητικά από το βουνό. Αυτό κάνουν τα δέντρα με τις ρίζες τους και, όταν τα κόβουμε ή τα καίμε, χάνουμε τις ευεργετικές του ικανότητες.