Κυριακή πρωί και ο καιρός είναι καλός για μια βόλτα στο Βόρειο Όλυμπο. Από χθες το βράδυ είχα συνεννοηθεί με το μεγάλο το γιο μου, το Γιώργο, και αφού ξύπνησε, - δεν περίμενα να ήταν τόσο εύκολο το να ξυπνήσει μόνος του μετά από νυχτερινή έξοδο-, ξεκινήσαμε. Λίγα πράγματα στο σακκίδιο, τα ορειβατικά παπούτσια, τα ορειβατικά μπαστούνια και πολύ όρεξη... Του είχα υποσχεθεί να τον πάω από την Καρίτσα και την τοποθεσία Άγιος Βασίλειος στον καταρράκτη του Κόκκινου βράχου. Από την άλλη πλευρά του ρέματος του Ουρλιά είχαμε πάει αρκετές φορές και αυτή τη φορά θα κάμναμε μια διαδρομή την οποία είχα κάνει πριν από ενάμισυ χρόνο.
Εννιά και μισή η ώρα το πρωί ξεκινάμε από Κατερίνη, δέκα ήμασταν ήδη στο εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου. Ησυχία! Ούτε ένα αυτοκίνητο, σε αντίθεση με άλλες φορές που έσφιζε από αμάξια το μέρος. Δεν πειράζει... Αλλάζουμε παπούτσια και ξεκινάμε.
Ανηφορίζουμε προς τη δεξιά πλευρά του ρέματος πηγαίνοντας παράλληλα με ένα αυλάκι γεμάτο νερό. Σε λίγα μέτρα, περίπου εκατό, πινακίδα δίνει την κατεύθυνση και τους προορισμούς (Σκούρτα, Κρανιά κ.ά.). Ανηφόρα υποφερτή, το μονοπάτι καλό και με ωραία θέα σε αρκετές περιπτώσεις. Πηγαίνει δεξιά και απομακρύνεται σιγά σιγά από το ρέμα του Ουρλιά. Σε 35΄ συναντάμε νέα πινακίδα που ενημερώνει ότι προς τα αριστερά οδηγούμαστε στον καταρράκτη. Ανηφορίζουμε για λίγο ακόμη και σε ένα ξέφωτο σταματάμε για λίγο νερό, μιας και ο ήλιος συχνά μας ζέσταινε με τις ακτίνες του. Απολαύσαμε την απίθανη θέα και τα κελαηδίσματα των πουλιών για περίπου 10΄ και συνεχίσαμε για το στόχο μας. Μετά από περίπου 20΄ ακούσαμε τον καταρράκτη... Ήμασταν σε καλό δρόμο! Μας περίμενε η κάθοδος προς αυτόν και σε μερικά σημεία ήθελε προσοχή.
Επιτέλους είδαμε από κάποια απόσταση τον καταρράκτη! Τον φωτογράφισα και με γοργότερο βήμα σε λίγο ήμασταν κοντά. Τα νερά ήταν πολλά και για να τον προσεγγίσουμε ήθελε προσοχή. Με λίγη προσπάθεια αποφύγαμε τα βράχια που γλιστρούσαν, όχι όμως και το να βραχείο Γιώργος λίγο λόγω των παπουτσιών που φορούσε. Το ύψος του είναι περίπου 20 μέτρα και τα νερά του χύνονταν ορμητικά από δύο σημεία. "Έσκαγαν "με αρκετό θόρυβο σε πλάτωμα βράχου στα πόδια του, ενώ σχηματίζονταν και μια αρκετά βαθιά λιμνούλα. Το θέαμα ήταν απίθανο. Ο ήλιος ήταν πίσω από τον καταρράκτη και, καθώς τον "στεφάνωνε", έκανε τις σταγόνες που αιωρούνταν να χρυσίζουν. Φωτογραφηθήκαμε, γεμίσαμε νερό παγωμένο και ψάξαμε για το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε από την άλλη πλευρά του ρέματος, για να βγούμε στο ξωκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου. Το βρήκαμε λίγο πιο κάτω από τον καταρράκτη και ακολουθώντας το - ήμασταν σε πολύ γνώριμα μέρη τώρα - σε λιγότερο από 60΄ φτάσαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Σε όλη τη διαδρομή έψαχνα για κρανιές και ίσιες βέργες για μπαστούνια, αλλά καμία δε με βόλευε, οπότε το άφησα για καμία άλλη εξόρμηση.
Στον Άγιο Κωνσταντίνο κάποιοι έψηναν. Τους χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε τον ασφάλτινο δρόμο προς Δίο. Μετά από 100 μέτρα περίπου φαίνεται το μονοπάτι που διασχίζει το ρέμα και οδηγεί στον Άγιο Βασίλειο. Κατηφορίσαμε και σε 10΄ ήμασταν στο μέρος όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο.
Το ευχαριστήθηκα πολύ το σημερινό και κυρίως διότι άρεσε στο γιο μου η διαδρομή. Περπατήσαμε και απολαύσαμε το βουνό και τις ομορφιές του για περίπου 4 ώρες. Στο σπίτι μας περιμένει η υπόλοιπη οικογένεια για το κυριακάτικο γεύμα...
Εννιά και μισή η ώρα το πρωί ξεκινάμε από Κατερίνη, δέκα ήμασταν ήδη στο εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου. Ησυχία! Ούτε ένα αυτοκίνητο, σε αντίθεση με άλλες φορές που έσφιζε από αμάξια το μέρος. Δεν πειράζει... Αλλάζουμε παπούτσια και ξεκινάμε.
Στον Άγιο Κωνσταντίνο κάποιοι έψηναν. Τους χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε τον ασφάλτινο δρόμο προς Δίο. Μετά από 100 μέτρα περίπου φαίνεται το μονοπάτι που διασχίζει το ρέμα και οδηγεί στον Άγιο Βασίλειο. Κατηφορίσαμε και σε 10΄ ήμασταν στο μέρος όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο.
μπραβο φιλε.πολυ ωραια περιγραφη
ΑπάντησηΔιαγραφή