Προς Βρύση Μαστορούλη

   Από την Πέμπτη 8 Απριλίου είχα προτείνει στο Νίκο Ι. να πάμε για μια εξόρμηση στον Όλυμπο και αυτός, όπως το συνηθίζει, δέχτηκε ευχαρίστως. Μάλιστα μου ζήτησε να το προτείνουμε και στο Θόδωρο Στ., κάτι που το δέχτηκα, και ανέλαβε να το κάνει ο Νίκος (του είναι και κουμπάρος και φίλος και συνεργάτης, εξάλλου). Το Σάββατο το απόγευμα έγινε η επιβεβαίωση της εξόρμησης και θα περίμενα να έρθει Κυριακή πρωί να με πάρει ο Θόδωρος στις 8:30΄.

   Το βράδυ του Σαββάτου έβρεξε αρκετά, κάτι που προμήνυε καλοκαιρία για την Κυριακή. Με το που χάραξε βγήκα να δω τον καιρό... Υπήρχαν λίγα σύννεφα, αλλά όχι τόσα που να μας έκαναν να ακυρώσουμε την ορειβασία μας. Κατέβηκα 10΄ πριν την ώρα που είχαμε συμφωνήσει στον κήπο μου και περιποιήθηκα τα φυτά του. Ο Θόδωρος ήταν  εγγλέζος στο ραντεβού του. Φόρτωσα τα πράγματά μου και ξεκινήσαμε για να πάρουμε και το Νίκο. Μας άργησε λίγα λεπτά, αλλά χαλάλι του...

   Με ωραίες επιλογές μουσικής από το Θόδωρο το σύντομο ταξίδι μας πέρασε ευχάριστα. Σε 20΄ ήμασταν στο σημείο εκκίνησης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο εκκλησάκι πριν το ρέμα της Αγίας Τριάδας και στις 9:05΄ αρχίσαμε να βαδίζουμε. Προορισμός μας η Βρύση Μαστορούλη.   

   Έχοντας πληροφορίες από το Γιάννη το Μπεϊνά αποφασίσαμε να ακολουθούμε πότε το δασικό πότε το μονοπάτι, για να ανηφορίσουμε προς τον προορισμό μας. Στην αρχή και για να "ζεσταθούμε" ακολουθήσαμε το δασικό δρόμο, αλλά γρήγορα αλλάξαμε γνώμη και, όπου βρίσκαμε μονοπάτι ,το ακολουθούσαμε. Καλοσημαδεμένο και με κόκκινα σημάδια και με τσέρκια μας καθοδηγούσε με σιγουριά. Ανηφόριζε ομαλά σχεδόν με κάποιες εξαιρέσεις και η θέα που μας προσέφερε είτε προς τα κάτω στον κάμπο είτε προς τις κορυφές της περιοχής ήταν θαυμάσια. Συχνά στα δεξιά μας ξεπρόβαλε το καταφύγιο των Κρεβατιών και η κορυφή του Μπαρπαλά και στον κάμπο διαγράφονταν τα χωριά Βροντού, Άγιος Σπυρίδωνας και Κονταριώτισσα.

    Λίγη ώρα μετά  το ξεκίνημα φάνηκε στον ουρανό στα δεξιά μας ένας αετός, καλός οιωνός για μας. Φορές φορές ο ήλιος κρύβονταν πίσω από σύννεφα, κάτι που μας ανακούφιζε όταν ήμασταν σε ξέφωτα. Παρατηρούσαμε διάφορα φυτά, κυρίως αρωματικά, όπως θυμάρι και λεβαντίνη, αλλά και κάποια παχύφυτα, κάτι σαν κάκτους, με το λουλούδι τους να ξεπροβάλει περήφανο και να ατενίζει τον ουρανό. Αρκετές φορές σε χορταριασμένες πλαγιές μας υποδέχονταν ανεμώνες με τα μοβ και κόκκινα λουλούδια τους να στρέφονται προς τον ήλιο, ενώ δεν έλειπαν και ορχιδέες και σαρκοθρόφια σε ροζ και σκούρο βύσσινο χρώμα. Εντυπωσιακές ήταν επίσης οι κουτσουπιές με τα σκούρα ροζ άνθη τους να είναι κολλημένα στον κορμό και τα κλαδιά που τις έκαναν να μοιάζουν νυφούλες. Ξεχωριστό δέντρο και οι αγριοκουμαριές με τον εντυπωσιακό κοκκινωπό λείο κορμό τους.

 

   Όσο ανεβαίναμε συναντούσαμε οξιές και πεύκα, ενώ κάπως ψηλότερα έκανε την εμφάνισή της και η μαύρη πεύκη. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν το φυτό γκι, ένα παράσιτο που με τους κολλώδεις σπόρους του επικολλάται σε δέντρα, κυρίως πεύκα, και ζει στα κλαδιά τους παρασιτικά. Είναι το φυτό, όπως μας είπε ο Νίκος, από το οποίο κατασκευάσουν κόλλα για ξόβεργες.
   Με την παρατήρηση φυτών και τη συζήτηση για παρόμοια θέματα και λίγο και με πειράγματα φτάσαμε σε ένα σημείο και ο Νίκος, ο οποίος είχε ξαναπάει στη Βρύση Μαστορούλη πριν χρόνια, μας είπε ότι σε λίγα λεπτά θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Πράγματι 8΄ αργότερα ήμασταν ήδη εκεί. Δεξιά μας μια πινακίδα έδειχνε προορισμό για Κλεφτόβρυση και για Παπά Αλώνι. Η διαδρομή καλύφθηκε σε 2 ώρες.
    Πρώτη μας κίνηση να δροσιστούμε στα κρύα νερά της βρύσης. Αμέσως μετά με περίμενε μια έκπληξη: ενώ κάθε φορά που ανεβαίναμε σε βουνό ο Νίκος συνήθιζε να ψήνει και κανένα λουκάνικο, λέγοντας ότι είναι "πυρομανής", τη φορά αυτή δεν έφερε λουκάνικο. Εντωμεταξύ είχα φέρει εγώ και μάλιστα με ειδικά μακριά σουβλιά και, όταν είπα "πότε  θα ψήσουμε", πήρα την απάντηση ότι κάτι τέτοιο δε θα γίνει λόγω έλλειψης χρόνου. Είχε πει στους δικούς του ότι θα γύριζε στις 14:00 και δεν υπήρχαν χρονικά περιθώρια για ψήσιμο. ΚΡΙΜΑΑΑΑΑ!

   Έτσι φάγαμε κάτι πρόχειρο, συζητήσαμε για λίγη ώρα και ακολούθησε η κατάβαση. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν ότι είδαμε σκελετούς από κατσίκι και αλεπούδες  και ένα λιβαδάκι με ανεμώνες που δεν το είχαμε συναντήσει ανεβαίνοντας. Σε 1:40΄ ήμασταν στο αμάξι και στις 14:00 στο σπίτι του Νίκου.

   Κατά γενική ομολογία ήταν μια πετυχημένη εξόρμηση!