Προς τη σπηλιά του Ιθακίσιου Απρίλιος του 1993

Ο Σπύρος, ο Νίκος, ο Παναγιώτης και οι ΟΥΣΤ

στη σπηλιά του Ιθακήσιου
ΓΙΑ ΒΙΝΤΕΟ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ FACEBOOK ΜΟΥ

  Ήταν αρχές Απριλίου όταν ξεκινήσαμε για τη σπηλιά του Ιθακίσιου μέλη της ομάδας των ΟΥΣΤ και φίλοι να περάσουμε λίγες ώρες ξεγνοιασιάς στην αγκαλιά του αγαπημένου μας βουνού, του Ολύμπου.

  Ο καιρός φαινόταν καλός, όμως, όταν ανηφορίζεις τον Όλυμπο, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος γι' αυτό που θα συναντήσεις! Ήλιος, συννεφιά, ψιλόβροχο, χιονόνερο και τέλος χιονόπτωση μας συνόδευαν στην κοπιαστική λόγω της χιονισμένης διαδρομής. Το ύψος του χιονιού σε πολλά σημεία ξεπερνούσε τους 80 πόντους.

  Ένα νέο μέλος της παρέας, ο Σπύρος, εκτελούσε και χρέη βιντεολήπτη. Ε, αυτός τράβηξε το μεγαλύτερο ζόρι... Τον αναφέρω χαρακτηριστικά, διότι ήταν η πρώτη και τελευταία συμμετοχή του σε ορειβατική πορεία με τους ΟΥΣΤ.

  Μετά από τρεις ώρες και περνώντας από κάποια δύσκολα και επικίνδυνα σημεία λόγω του συσσωρευμένου χιονιού φτάσαμε στον προορισμό μας. Ευτυχώς υπήρχαν στεγνά ξύλα και αμέσως ανάψαμε φωτιά και για να ζεσταθούμε, αλλά κυρίως για να κάνουμε τη "θυσία" των ΟΥΣΤ συνοδευόμενη και από τις "σπονδές" μας. Τι εννοώ θα το καταλάβετε, όταν φέρετε στη φαντασία σας τι μπορεί να έγινε τις επόμενες τέσσερις ώρες περίπου που η σχάρα κάηκε και η πλαγιές σκεπάστηκαν από τις ευωδιές της...

  Το πιο ωραίο όμως μας το κράτησε ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ (μη ρωτάτε ποιος είναι ο πρόεδρος..., γιατί από το 1980 έως και τότε αλλά και σήμερα ένας είναι, ο Χρύσανθος. Το πώς το καταφέρνει αυτό... μην το ρωτάτε!). Η έκπληξή του ήταν χαλβάς στα κάρβουνα που μοιραζόταν μπουκιά μπουκιά στον καθένα μας που είχε μπει σε γραμμή και περίμενε τη σειρά του. Έπεσε πολύ γέλιο!

  Για την ιστορία θα αναφέρω τα ονόματα των συμμετεχόντων από αριστερά προς τα δεξιά: Δημήτρης, Δημήτρης, Στάθης, Σπύρος, Χρίστος, Χρύσανθος, Παναγιώτης και Νίκος.