Η κορυφή του Ολύμπου με δέχεται στην "αγκαλιά" της!
Τι προηγήθηκε...
 |
| Περιμένοντας το Χρύσανθο και το Δημήτρη |
Η πρώτη προσπάθειά μου να ανέβω στο Μύτικα έγινε το 1983, Σεπτέμβρη μήνα! Ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη εγώ, Χρύσανθος, ο Δημήτρης και ένας φίλος και συμμαθητής τους. Κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το εγχείρημα οι δύο, ο Χρύσανθος και ο Δημήτρης. Εγώ δεν τόλμησα να ανέβω και τους περίμενα στην αρχή της ανάβασης στο "λούκι", ενώ ο τέταρτος της παρέας δε συνέχισε μαζί μας και σταμάτησε μετά από 15΄-20΄ από το ξεκίνημά μας από την Γκορτσιά... Μία επιθυμία μου δεν πραγματοποιήθηκε! Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια, 12 γα την ακρίβεια, για να αξιωθώ να ζήσω την εμπειρία αυτή...
Η παρέα μεγάλωσε: Στάθης, Χρύσανθος, Δημήτρης Λ., Δημήτρης Π., Χρήστος, Κώστας, Μιχάλης και Γιάννης ξεκινήσαμε για το καταφύγιο του Γιόσου Αποστολίδη με αφετηρία την Γκορτσιά.
Θα αναφερθώ στο ότι κάναμε τη διαδρομή σε 5 ώρες και 30΄ περίπου όχι γιατί πηγαίναμε αργά αλλά γιατί... Να τι έγινε: ο Κώστας, όπως συνηθίζει, έφυγε μπροστά και έφτασε στο καταφύγιο σε 3 ώρες και κάτι. Εμείς προχωρούσαμε και κάθε τόσο σταματούσαμε για να απολαύσουμε το τοπίο, αλλά και για να "τσιμπήσουμε" κάτι. Κάτι; Μέχρι τραπεζομάντηλο έστρωνε ο Χρύσανθος και... να τα μεζεδάκια, να τα τσιπουράκια, να τα γλυκάκια... περνούσε η ώρα.
 |
| Λαιμός |
 |
| Οροπέδιο Μουσών |
Μας περνούσαν ομάδες άλλες και μας έβλεπαν παράξενα! Ο Κώστας ανησύχησε και ρωτούσε αν μας είχαν δει και πού βρισκόμασταν. Τι απάντησαν; Ποιοι, αυτοί που έτρωγαν; Φτάσαμε κι εμείς, η παρέα έσμιξε και περάσαμε το υπόλοιπο της ημέρας συζητώντας για την αυριανή ανάβαση. Ο Γιάννης και ο Μιχάλης δήλωσαν ότι δε θα επιχειρήσουν να ανέβουν. Σεβαστό!
Το πρωινό μας επεφύλαξε μια τέλεια ανατολή!
 |
| Ανατολή ήλιου! |
Ξεκινήσαμε για την κορυφή. Δε σας κρύβω ότι μέσα μου άρχισε να παρουσιάζεται ένας φόβος που μου έφερνε στη θύμιση το 1983... Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκα, να μην επιχειρήσω να ανέβω, δε γίνεται. Δημοσιοποίησα το φόβο μου και ο Κώστας μου υποσχέθηκε να με βοηθήσει. Όντως, έτσι έγινε! Μπροστά εγώ και πίσω μου ο Κώστας αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε στο Λούκι.
 |
| Λούκι 1 |
Το καλό για μένα ήταν ήταν ότι είχε ομίχλη και δεν είχα θέα ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω.
 |
| Λούκι 2 |
Νοιώθω παράξενα! Σε λίγη ώρα το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα. Θα ανέβω στην ψηλότερη κορφή της Ελλάδας και θα ατενίσω το άπειρο!
Τα κατάφερα! Ανέβηκα! Αξιώθηκα να με δεχτεί ο Όλυμπος στην υψηλότερη κορυφή του, το Μύτικα! Το ίδιο και η υπόλοιπη παρέα, ο Κώστας, ο Χρύσανθος, ο Δημήτρης Λ., ο Δημήτρης Π., ο Χρήστος...
 | ||||
| Στάθης, Κώστας, Δημήτρης Λ. στην κορυφή |
 |
| Δημήτρης Λ., Δημήτρης Π., Χρύσανθος, εγώ και ο Χρήστος στο Μύτικα, 2.918 μέτρα |
 |
| Εγώ στην κορυφή! 2.918 μέτρα |
Η θέα καταπληκτική, καθώς ο καιρός καθάρισε. Τα συναισθήματα απερίγραπτα!
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα που με στήριξε!
Ακολούθησε η κατάβαση με πολύ προσοχή...
 |
| Η κατάβαση |
και η επιστροφή μέσω της άλλης διαδρομής που καταλήγει από καταφύγιο Ζολώτα στα Πριόνια.
 |
| Όλη η παρέα στο Ζολώτα λίγο πριν την επιστροφή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου