Ένα διήμερο στην αγκαλιά του Βόρειου Ολύμπου

17 και 18 Αυγούστου 2017

Ένα διήμερο στην αγκαλιά του Βόρειου Ολύμπου

   Ένα τηλεφώνημα από τον Χρύσανθο λίγες ημέρες πριν και μια πρόσκληση για μια βόλτα στον Όλυμπο για μπάνιο ήταν αρκετά για να κλείσουμε το ραντεβού για την Πέμπτη 17 Αυγούστου στις 09:00. Θα είχε για παρέα 3 άτομα από Θεσσαλονίκη κι εγώ τον Νίκο.

   Πέμπτη πρωί, λοιπόν, στις 09:00 γνώρισα τα 2 νέα άτομα, τον Νίκο και τον Παναγιώτη ( το τρίτο, τον Πέτρο, το γνώριζα ήδη). Συνεννοηθήκαμε να βρεθούμε στον Άγιο Κωνσταντίνο, γιατί εγώ θα περνούσα να πάρω τον Νίκο τον «Κατερινιώτη».

   Στις 09:45 με τον Νίκο ανηφορίζαμε το μονοπάτι προς Κόκκινο Βράχο. Είδαμε τα αυτοκίνητα της παρέας αλλά κανένα ίχνος τους... οπότε υποθέσαμε ότι είχαν προχωρήσει και θα τους προφταίναμε... 

   5΄ αργότερα ακούστηκε η φωνή του Χρύσανθου να μας καλεί. Είχανε πάει στον πρώτο καταρράκτη και, όταν μας άκουσε να μιλάμε όντας πάνω από αυτούς, μας κάλεσε με το «φωναχτό» του. Τους περιμέναμε, σύστησα στον Νίκο τους τρεις νέους γι’ αυτόν και συνεχίσαμε.

   Ευχάριστη παρέα, αστειάκια, περπάτημα στη σκιά και μετά από μια στάση στην πηγή «ΙΤΑΜΟΣ» που είναι στα 2/5 της διαδρομής ως τον Κόκκινο Βράχο σε 1 ώρα περίπου φτάσαμε στο πλάτωμα πριν τον καταρράκτη.

   Πρώτη μας κίνηση να αφήσουμε κάτω τα σαμάρια και να ψάξουμε για το τσίπουρο και το ουίσκι που ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ είχε κρύψει εκεί γύρω. Μια ευχάριστη είδηση (το τσίπουρο βρέθηκε) και μια δυσάρεστη (από το ουίσκι βρήκαμε μόνο τις σακούλες και τα κουτιά... το περιεχόμενο μας το είχαν κλέψει... τι να πει κανείς!).

   Αφού προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι συνέβη και βρήκαμε μια εξήγηση για το τι έγινε με το ουίσκι, ανηφορίσαμε προς τον καταρράκτη του Κόκκινου Βράχου και ο Χρύσανθος με τον Παναγιώτη έκαναν το πρώτο μπάνιο τους. Και λέω το πρώτο τους, γιατί σε λίγη ώρα φύγαμε και πήγαμε σε μια περιοχή γνωστή ως «Παραλία του Στάθη». 

   Εκεί ήμασταν μόνο εμείς της παρέας. Σειρά μου να δροσιστώ στα νερά της παραλίας μου, στις βάθρες τις ιδιωτικές. Ακολούθησε ο Παναγιώτης και ο Χρύσανθος που το χάρηκαν.

Ακολούθησε το καθιερωμένο τσιμπούσι με τα τσιπουράκι να έχει παγώσει στα νερά του Ουρλιά. Και όχι μόνο... γλυκάκι, ανέκδοτα, γέλια, ανεμελιά, δροσιά, καφεδάκι... πολλά θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;

   Η παρέα από Θεσσαλονίκη ήδη σχεδίαζε τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Επιστροφή στα αυτοκίνητα, αλλαγή ρέματος (Παπά Ρέμα), Αγία Τριάδα, καταφύγιο «Κρεβάτια» και... Κι εκεί που κάνανε όνειρα για το αύριο ακούστηκε ένα μπλουμ. Τι ήταν; Ο Νίκος από Θεσσαλονίκη θέλησε να πλύνει το μπρίκι του καφέ και γλίστρησε... Καλό του έκανε, δροσερό και καθαρό νερό ήταν...

   Ακολουθεί αφήγηση του Χρύσανθου...

   Μετά τον ΟΡΛΙΑ συνεχίσαμε για το ΡΕΜΑ του ΠΑΠΑ. Μια στάση στην Αγία Κόρη για νερό και συνεχίζουμε με δυο αυτοκίνητα στο Καταφύγιο ΚΡΕΒΒΑΤΙΑ. Βρήκαμε εκεί τον Γιάννη τον ΤΣΙΜΗΤΡΗ. Είχε εκεί άλλα 6 άτομα για ανάβαση ΜΠΑΡΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΜΟΥΣΩΝ. Πολύ ωραίο το βραδινό μας με καλούς μεζέδες, κρασάκι και καλή συζήτηση μέχρι αργά το βράδυ. Την άλλη μέρα 8 το πρωί κατεβήκαμε σε 1+15΄ κάτω στο ΡΕΜΑ του ΠΑΠΑ. Εκεί στις βάθρες ήπιαμε το κρασί. Πολύ καλό το νερό και πολύ ώρα μπάνιο εγώ ανέβηκα προς τα πάνω στο ΡΕΜΑ στο φαράγγι των καταρρακτών. Survivor...