ΕΥΧΕΣ 2013

ΥΓΕΙΑ και ΕΥΤΥΧΙΑ!
Το 2013 να μας "φέρει" λιγότερες σκοτούρες...

Όλυμπος Μύτικας

25 και 26 Αυγούστου 2012

Ανάβαση και κατάβαση από Γκορτσιά 

Συμμετέχοντες: Βλάσης, Πέτρος, Στάθης και Χρύσανθος

Χάρτης διαδρομών

Διαδρομή

Γενικός χάρτης περιοχής Ολύμπου

   Ιούλιος 2012. Δέχομαι τηλεφώνημα από το Χρύσανθο (μη ρωτάτε ποιο Χρύσανθο... το γνωστό, ξέρετε εσείς) που με ενημερώνει για επικείμενη ανάβαση στον Όλυμπο με παρέα από τη Θεσσαλονίκη και με στόχο την κορυφή, το Μύτικα. Την αποδέχομαι ευχαρίστως. Ημερομηνία που θα πηγαίναμε 1-2 Σεπτεμβρίου, αλλά, ας όψεται η πανσέληνος, βρήκε κρεβάτια για 25-26 Αυγούστου. Έστω. Θα ερχόταν από Θεσσαλονίκη στις 25 το πρωί  να με πάρουν, για να συνεχίσουμε για Λιτόχωρο και Όλυμπο, για Γκορτσιά ή Διασταύρωση. Έκανα 2-3 τηλεφωνήματα, για να διευρύνω την παρέα, αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως, πήρα πολλά ναι-μάλλον, στο τέλος όμως δεν μπόρεσε να ακολουθήσει κανείς. Παρασκευή βράδυ ορίσαμε την ώρα που θα έρχονταν και ετοιμάστηκα.

   Σάββατο πρωί, νωρίτερα από την ώρα που είχαμε ορίσει, έφτασε η παρέα από Θεσσαλονίκη, συστηθήκαμε και ξεκινήσαμε για Όλυμπο. Πήραμε την εθνική και σε λιγότερο από 20΄ ήμασταν Λιτόχωρο. Κάποιες προμήθειες σε νερό και φύγαμε για Γκορτσιά.

   Φτάσαμε, παρκάραμε, φορτωθήκαμε τα σακίδια και στις 08:20΄ ξεκινήσαμε.  Υψόμετρο 1.120 μέτρα. Οι νέοι της παρέας ήταν ο Βλάσης και ο Πέτρος, γνωστοί του Χρύσανθου και πρωτάρηδες στην ορειβασία. Ο στόχος που έθεσαν σημαντικός - ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΥΤΙΚΑ! Εγώ δε θα ανέβαινα στην κορυφή. Ίσως να πήγαινα στο Σκολιό και σίγουρα γύρω από το καταφύγιο του Αποστολίδη, δηλαδή Προφήτη Ηλία, Τούμπα και φωτογραφικό  "κυνήγι" αγριοκάτσικων.

Η πρώτη φωτογραφία: Πέτρος, Βλάσης και Χρύσανθος

   Η αρχή ήταν δύσκολη, ανηφορική, και ο Πέτρος που μπήκε μπροστά είχε γρήγορο ρυθμό. Συζητούσαμε για διάφορα θέματα, τους έδειχνα διάφορα φυτά του Ολύμπου και ειδικά τα αρωματικά όπως μέντα, ρίγανη, τσάι, και ανηφορίζαμε. Προφανώς δεν ήξεραν οι νέοι ορειβάτες τι τους περίμενε σε περπάτημα, κλίση, δυσκολία, λαχάνιασμα, πόνο στα πόδια... Σε 50΄, στις 09:10΄, φτάσαμε στην Μπάρμπα, στα 1.450 μέτρα υψόμετρο. Ευκαιρία για ανάσες και για νερό. Λίγα λεπτά ξεκούραση και συνεχίζουμε.

Προς Πετρόστρουγκα

    Αφού περάσαμε την Κόκα και τη διασταύρωση για τη σπηλιά του Ιθακήσιου, συνεχίσαμε για την Πετρόστρουγκα. Προσπεράσαμε μια παρέα που θα έφτανε έως εδώ σήμερα και θα συνέχιζε για Αποστολίδη την επομένη. Στο καταφύγιο - που λειτουργεί επιτέλους -  φτάσαμε στις 10:52΄. Υψόμετρο 1.900 μέτρα - μη σας ξεγελά το 2004 που αναγράφεται στον τοίχο του καταφυγίου, γιατί είναι η ημερομηνία που μπήκαν τα θεμέλια. Μπήκαμε να το δούμε - πρώτη φορά το έβλεπα σε λειτουργία - και παραγγείλαμε κάτι να δροσιστούμε. Μη φανταστείτε κάτι παγωμένο, σε θερμοκρασία χώρου. Παραμείναμε 15΄ και συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε προς Σκούρτα, αλλά λίγο μετά την Πετρόστρουγκα να σταματήσουμε για ένα τσιπουράκι με τα συνοδευτικά...
   Το τσιπουράκι με τα συνοδευτικά (ελιές, κρεμμυδάκι, μετσοβόνε και ψωμάκι)  και η κουβέντα με τις πρώτες εντυπώσεις των νέων της παρέας μάς κράτησαν στη σκιά θεόρατης μαύρης πεύκης για μία ώρα περίπου. Η συζήτηση είχε ως θέμα το πέρασμά μας από τη Σκούρτα και τις δυσκολίες που θα συναντούσαμε. Πειράζαμε κάπως ο ένας τον άλλο, για να χαλαρώσουμε.
   Στις 12:00΄ σηκωθήκαμε να συνεχίσουμε. Σκούρτα, σου ερχόμαστε!

Η τελευταία σκιά πριν βγούμε για Σκούρτα

   Αφού διασχίσαμε την περιοχή Μάνδρες, μας  "υποδέχτηκε" στην αγκαλιά της η Σκούρτα  γύρω στις 12:30΄. Αρχίζει  ο επίμονος ανήφορος, ο χωρίς ίχνος σκιάς. Η ημέρα ήταν πολύ θερμή. Στην Κατερίνη θα έφτανε τους 40 βαθμούς Κελσίου.

Μη με βλέπετε άνετο... στην αρχή της Σκούρτας βρίσκομαι...

   Για να δασχίσουμε τη Σκούρτα και να φτάσουμε στην αρχή του Λαιμού χρειαστήκαμε 1 ώρα και 20΄ περίπου. Αρκετές στάσεις για νερό, λιγότερες για ανάσες και κάποιες για να ξεκουραστεί ο μηνίσκος του Χρύσανθου. Αρκετές φορές παίζοντας με την ονομασία της τοποθεσίας αναρωτιόμασταν μήπως έπρεπε να λέγεται "Σκούντα" και όχι Σκούρτα. Ο Πέτρος και ο Βλάσης σε κάποια φάση έφυγαν μπροστά και τους βρήκαμε ξαπλωμένους κάτω από τη σκιά ενός πεύκου 1,30 μέτρου. Σταματήσαμε κι εμείς για λίγο να αποφύγουμε τον καυτό ήλιο και απολαύσαμε δροσερό ροδάκινο και σχεδόν παγωμένο νερό. Ο Χρύσανθος βρήκε την ευκαιρία να με πειράξει, διότι του είχα διηγηθεί, καθώς ανεβαίναμε, ότι έψαξα και βρήκα συγκεκριμένη ποικιλία μήλων, για να πάρω μαζί μου στο βουνό, και τα ξέχασα στο ψυγείο.

Ο Πέτρος και πίσω του ο Βλάσης και ο Χρύσανθος

Κατεβαίνοντας το Λαιμό

   

   Μετά το Λαιμό ακολουθούν τα Καγκέλια και απέναντί μας το Πέρασμα Γιόσου, το οποίο το βλέπαμε αρκετή ώρα στο βάθος και μπροστά μας. Είναι η τελευταία δυσκολία που θα έπρεπε να ξεπεράσουμε, για να πατήσουμε στο Οροπέδιο των Μουσών. Κουραστικό κομμάτι το οποίο μας αποζημίωσε με μια απίστευτη, για μένα τουλάχιστον, εικόνα: ένα λουλούδι, μια καμπανούλα Καρπαθίων (Campanula carpatica) με τα μοβ λουλούδια της "καρφωμένη" στα βράχια. Απολαύστε την!

   Από το Λαιμό έως ότου φτάσουμε στην ταμπέλα που μας ενημερώνει ότι φτάσαμε στο Οροπέδιο χρειαστήκαμε 1 ώρα και 20΄.  Επιτέλους βλέπαμε τοπίο που έμοιαζε με πεδιάδα μετά από τόση ανάβαση σε κακοτράχαλα μονοπάτια.

   Από το σημείο όπου είναι στημένη η πινακίδα ξεκινούν 2 μονοπάτια, Το αριστερό οδηγεί στο καταφύγιο του Χρήστου Κάκκαλου, το οποίο και είναι ορατό, ενώ το δεξί σ' αυτό του Γιόσου Αποστολίδη, που δε φαίνεται από το σημείο αυτό. Ακολουθήσαμε το δεξί μονοπάτι. Με τόση κούραση να βαραίνουν τα πόδια μας χρειαστήκαμε 35΄ ώσπου να φτάσουμε στο καταφύγιο του Γιόσου Αποστολίδη περνώντας κάτω από την κορυφή του Προφήτη Ηλία.

    Βρήκαμε αρκετό κόσμο έξω και μέσα στο καταφύγιο. Περιμέναμε να συνεννοηθεί ο Χρύσανθος με το διαχειριστή του και ανεβήκαμε στο δωμάτιο που θα μέναμε, αφού πρώτα βγάλαμε τα ορειβατικά μας. Τακτοποιηθήκαμε στα κρεβάτια, αλλάξαμε και πήγαμε στις τουαλέτες να πλυθούμε και να διώξουμε από πάνω μας τον ιδρώτα και μαζί μ' αυτόν και την κούραση. Ακολούθησε φαγητό...

   Αφού απολαύσαμε τα νόστιμα πιάτα και αστειευτήκαμε, εγώ και ο Χρύσανθος αποφασίσαμε να ανεβούμε στον Προφήτη Ηλία, κορυφή στα 2.803 μέτρα, πάνω στην οποία είναι κτισμένο πέτρα πέτρα χωρίς συγκολλητικό υλικό το ομώνυμο εκκλησάκι. 10΄- 12΄ είναι αρκετά για την ανάβαση, έγιναν όμως περισσότερα, διότι μπροστά μου ξεπρόβαλε ένα μικρό κοπάδι από τα μοναδικά αγριοκάτσικα του Ολύμπου, 4 τον αριθμό, και τα φωτογράφιζα. Φτάσαμε στην κορυφή και μπήκαμε στον κατανυκτικό χώρο του ξωκλησιού. Λιγοστές εικόνες και 2 καντηλάκια να το φωτίζουν με το τρεμάμενο φως τους. Ανάψαμε κεράκια και εγώ βγήκα έξω να τηλεφωνήσω στους δικούς μου. Βρήκα το σημείο που είχε σήμα και μίλησα με τη σύζυγό μου και το μεγάλο μου το γιο λέγοντάς τους τα νέα μου και καθησυχάζοντάς τους. Ακολούθησε και ο Χρύσανθος. Πριν έρθει, όμως, έκανε μια από τις γνωστές σκανταλιές που ξέρουν όσοι τον γνωρίζουν καλά, κάτι έκρυψε... Σςςςςςς μη μας ακούσουν!

Μέσα στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία

Από Προφήτη Ηλία μεγαλειώσης η θέα προς Στεφάνι και Σκολιό

    Επιστρέψαμε στο καταφύγιο και βρήκαμε τον Πέτρο και το Βλάση να έχουν πιάσει κουβέντα με άλλους ορειβάτες και να μιλούν για διάφορα θέματα. Τους αφήσαμε και μπήκαμε μέσα να απολαύσουμε ένα τσάι με μέλι. Ήρθαν αργότερα και οι άλλοι δύο της παρέας και αποφασίστηκε να ξυπνήσουν νωρίς το πρωί, στις 05:30΄, για να είναι από τους πρώτους που θα ανεβούνε στην κορυφή του Μύτικα. Γύρω στις 20:30΄ ανεβήκαμε στο δωμάτιο για να ξαπλώσουμε, αλλά ο ύπνος δε μας έπιασε γρήγορα ούτε είχε και μεγάλη διάρκεια, γιατί όλο και κάποιος θα σηκώνονταν, κάποιος θα μιλούσε στα διπλανά δωμάτια, κάποιος θα...

Αφήγηση Χρύσανθου

Ο Χρύσανθος στο Μύτικα υπό το βλέμμα του ήλιου

  Κυριακή 26/8/2012: Ξεκινάμε από το καταφύγιο Γιόσος Αποστολίδης 6 ορειβάτες για να κατακτήσουμε την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, το Μύτικα. Ξεκινάμε πρωί 6:30΄ με καλό καιρό κάτω από το Στεφάνι στα 2909 μέτρα πριν να βγει ο ήλιος και με λίγη δροσιά. Με πολλή προσοχή περνάμε το μονοπάτι κάτω από το Στεφάνι τα Ζωνάρια και φτάνουμε στη βάση, στο Λούκι του Μύτικα. Ο ήλιος μόλις έχει βγει και απλώνει τα υπέροχα χρώματά του απέναντι στο Θερμαϊκό κόλπο. Θέα απεριόριστη, βλέπουμε κάτω Λιτόχωρο και στο βάθος Θεσσαλονίκη και Χορτιάτη. Λίγο πιο δεξιά, όταν έχει καλό καιρό, βλέπεις και Άθω και Πίνδο. Εγώ ο Χρύσανθος σαν παλιός ορειβάτης τους δείχνω το μονοπάτι και τους λέω «όποιος δε φοβάται και θέλει και μπορεί να ανέβει στην κορυφή». Σε λίγο έρχεται και μια άλλη παρέα με 4 άτομα και ετοιμάζονται και αυτοί να ανέβουν στην κορυφή. Τελικά από τα 10 άτομα που ήμασταν στη βάση αποφασίσαμε να ανέβουμε οι 4: Χρύσανθος, Βλάσης, Πέτρος και Γαβριήλ. Ήμασταν οι πρώτοι πρωινοί που ανεβαίναμε στην κορυφή. Στην αρχή λίγο φοβισμένα και με πολύ προσοχή όλοι μας με τις οδηγίες του αρχηγού καταφέραμε και οι 4 να ανέβουμε στην κορυφή Μύτικας σε 40 λεπτά από τη βάση και σε 1:30΄ ώρα από το καταφύγιο Γιόσος Αποστολίδης. 8:10΄ ήμασταν στην κορυφή, λίγο κουρασμένοι αλλά με χαμόγελα και πολύ ευχαριστημένοι από το τόλμημά μας. Αφού κάναμε μία προσευχή στο Θεό μας, βγήκαμε αρκετές φωτογραφίες και γράψαμε τα ονόματά μας στο βιβλίο που υπάρχει σε ένα κουτί. Τα συναισθήματά μας πάνω στην υψηλότερη κορυφή της Ελλάδος είναι συνήθως διάφορα: χαρά, λίγο φόβος και ευτυχία που καταφέραμε στον τελικό μας στόχο.

 

Πέτρος και Βλάσης κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα! Βρίσκονται στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας!

   Λίγο φοβισμένα και με πολύ προσοχή άρχισε η κατάβαση σιγά σιγά και πάλι με τις οδηγίες του αρχηγού, αφού προσπεράσαμε κάποια άτομα που ανέβαιναν, σε 1 ώρα κατεβήκαμε σώοι και αβλαβείς πάλι στη βάση του Μύτικα με πολύ ενθουσιασμό που πετύχαμε το στόχο μας. Αφού φάγαμε μια σοκολάτα, συνεχίσαμε για το καταφύγιο Γιόσος Αποστολίδης για να βρούμε το φίλο μας το Στάθη που είχε πάει κορυφή Προφήτη Ηλία 2.803 μέτρα, κορυφή Τούμπα και κυνηγούσε κάτι κοπάδια από αγριοκάτσικα του Ολύμπου, για να τα φωτογραφήσει και να βγάλει βίντεο. Μας περίμενε με ενθουσιασμό και μας συνεχάρη για την προσπάθειά μας που ανεβήκαμε στο Μύτικα, για μένα για 5η φορά και για τους νέους 1^η και εύχομαι όχι τελευταία.

 Τι έκανα εγώ τις ώρες αυτές; Διαβάστε παρακάτω...

    Ξύπνησα στις 06:30΄. Ζήτημα αν είχα κοιμηθεί 2 ώρες όλο το βράδυ... Όποιος έχει κοιμηθεί σε καταφύγιο έστω και μία φορά, καταλαβαίνει το γιατί... Πλύθηκα και παρήγγειλα μια ζεστή σοκολάτα, την οποία και απόλαυσα έξω από το καταφύγιο παρά το όποιο κρύο. Δε θα ήθελα όμως για κανένα λόγο να χάσω το θέαμα της ανατολής του ήλιου που έβγαινε απέναντι στο Θερμαϊκό κόλπο, γι' αυτό και το ανέχθηκα. Η εικόνες με αποζημίωσαν και με το παραπάνω!

   Περίπου στις 07:00' ξεκίνησα το "κυνήγι" των αγριοκάτσικων. Ήδη από εχθές το απόγευμα είχα σημάδια ότι θα πάει καλά. Τα αποτελέσματα στο βίντεο, κάνοντας κλικ στον παρακάτω τίτλο ή στο βίντεο...

Αγριοκάτσικα Ολύμπου

   Για να τραβήξω τα στιγμιότυπα αυτά περιδιάβηκα το Οροπέδιο των Μουσών και κυρίως τη δυτική πλευρά του προς τα Καζάνια.
   Αφού τελείωσα με το "ρεπορτάζ",  ανέβηκα στο δωμάτιο και ετοίμασα το σακίδιό μου. Κατόπιν κατέβηκα και πάλι και βγήκα στον εξωτερικό χώρο μπροστά από τοπ καταφύγιο και παρακολουθούσα τους άλλους ορειβάτες. Ο καθένας και μία ιστορία... Περίμενα να φανούν οι συνοδοιπόροι μου, για να αναχωρήσουμε παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής προς τη Γκορτσιά. Να πω εδώ ότι τόσες φορές ανέβηκα στον Όλυμπο και δεν είχε τύχει να κατέβω από την πλευρά αυτή ποτέ, ΠΟΤΕ... Θα ήταν η πρώτη φορά. Όση ώρα, λοιπόν, περίμενα, χάζευα έναν αγωγιάτη, που ετοίμαζε τα ζώα του, 2 άλογα και πολύ περισσότερα μουλάρια, για να επιστρέψει στη βάση του στα χαμηλά.
   Αξίζει να αναφέρω ότι στο καταφύγιο ήταν και μια μεγάλη παρέα κοριτσιών από την Κατερίνη με συνοδεία ενός αγοριού. Η μία από αυτές ήταν συμμαθήτρια του μεγάλου μου του γιου, η Μαρία η Τσι...α και δύο αδερφές από τη μεγάλη οικογένεια των Φακ...ων. Θα πήγαιναν για κορυφή κάποιες και κάποιες για Σκολιό!
   Γύρω στις 09:45΄ είδα το Χρύσανθο, το Βλάση και τον Πέτρο παρέα με έναν κύριο που δε γνώριζα να κατηφορίζουν από τα Ζωνάρια. Λίγο πριν βρεθούν στο μπαλκονάκι του καταφύγιου ο Πέτρος αναφώνησε "πατήσαμε κορυφή, πατήσαμε κορυφή!" Σπουδαίο γεγονός, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν η πρώτη ορειβασία και δική του και του Βλάση! Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο, διότι έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα! Μπράβο!
   Από το καταφύγιο αναχωρήσαμε για πίσω στις 10:21΄, αφού πρώτα τακτοποιήσαμε τις όποιες εκκρεμότητες είχαμε και αφού εφοδιαστήκαμε με νερό. Στις 10:38΄ ήμασταν στην πινακίδα που δείχνει την αρχή του οροπέδιου, στο τέλος του όπως φεύγει κανείς για Γκορτσιά. Στις 10:44΄ κατηφορίζαμε το πέρασμα του Γιόσου, ενώ στις 11:06  αρχίσαμε να διασχίζουμε το Λαιμό. Γρήγορη η κατάβαση αλλά όχι και χωρίς προβλήματα για τα πόδια, ειδικά αν είναι αγύμναστα... 11:21΄ ήμασταν στην αρχή της Σκούρτας. Ήμουν μπροστά και τους κατέβασα από διαφορετικό μονοπάτι από αυτό που την ανεβήκαμε, πιο σύντομο, ίσως όμως και πιο κουραστικό; Το ήταν πιο σύντομο φαίνεται και από το χρόνο που χρειαστήκαμε να διασχίσουμε τη Σκούρτα και να φτάσουμε στο δασωμένο προς την Πετρόστρουγκα: μόλις 28΄, δηλαδή στις 11:49΄.
   Με τέτοια φόρα στο κατέβασμα πεινάσαμε και έτσι στις 12:31΄ σταματήσαμε λίγο πριν το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας και απολαύσαμε ό,τι μας είχε μείνει (και ήταν αρκετά) με συνοδεία ενός υπέροχου τσίπουρου από περιοχή της Λάρισας. Φάγαμε, ήπιαμε, αράξαμε και λίγο και τα λέγαμε... Γύρω στις 13:00΄ ήμασταν και πάλι στο πόδι, στην Μπάρμπα φτάσαμε στις 14:31, ενώ στο αμάξι φτάσαμε στις 15:27΄.
   Γενικές εντυπώσεις από τον Όλυμπο όπως τον "είδαν" οι νέοι ορειβάτες: "πολύ πέτρα και βράχος, καμία σχέση με όσα μας έλεγαν ότι τάχα τον ανεβαίνουν και με σαγιονάρες κάποιοι"!
   Αλλάξαμε, επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο, μία στάση στο Λιτόχωρο γα νερό και ισοτονικά ποτά, άλλη μία στην Κατερίνη να με αφήσουν στο σπίτι μου και στη συνέχεια κατευθύνονται οι υπόλοιποι για Θεσσαλονίκη.
   Εύχομαι να μην έχουν πρόβλημα με τα πόδια τους λόγω του γαλακτικού οξέως, αλλά... δεν το βλέπω. Πάντως ΧΑΛΑΛΙ τους!
   Άλλη μια ανάβαση έληξε αισίως και επιτυχώς. Ο Όλυμπος μας υποδέχθηκε στην αγκαλιά του και δε μας έφερε εμπόδια. Και ξέρουμε τι μπορεί να κάνει. Τον ευχαριστούμε!
   

ΟΡΕΙΝΟ ΤΡΕΞΙΜΟ, 1ος Δρόμος Σέιχ - Σου

10 Ιουνίου 2012

 

Είμαστε επάνω και δεξιά

Στο 1:33 έως 1:35 φαινόμαστε εγώ και ο Χρύσανθος πἀνω δεξιά...

   Πριν από ένα μήνα, και περισσότερο ίσως, έλαβα ένα mail από το Δημήτρη Λ., το οποίο με ενημέρωνε για τη διοργάνωση  του πρώτου δρόμου στο δάσος του Σέιχ-Σου από το Σύλλογο Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης. Κάτι σκίρτησε μέσα μου...

    Τη δεκαετία του '80 ως φοιτητής έτρεχα πολύ συχνά και αρκετά χιλιόμετρα στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης. Το είχα ερωτευθεί. Για 3 δεκαετίες δε μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξανακάνω, αλλά το μήνυμα αυτό ενεργοποίησε την επιθυμία μου να το δοκιμάσω. Και λέω να το δοκιμάσω, γιατί εδώ και τρία χρόνια έπαψα να τρέχω και αθλούμαι βαδίζοντας σε γρήγορο ρυθμό. Για ένα μήνα, λοιπόν, έκανα προπόνηση 2 φορές την εβδομάδα με μισή διαδρομή βάδισμα μισή διαδρομή τρέξιμο. Συνεννοήθηκα και με το Χρύσανθο, έναν από την παρέα μου που τρέχαμε μαζί στο δάσος, και αποφάσισα να λάβω μέρος στον αγώνα. Περίμενα με αγωνία μικρού παιδιού την ημέρα...

   Το Σάββατο 9 Ιουνίου πήγα στη Θεσσαλονίκη και έμεινα στο σπίτι των γιων μου που σπουδάζουν. Μάλιστα για προπόνηση κάναμε με το Χρύσανθο μια βόλτα 14,5 χιλιομέτρων μέσα στην πόλη κουβεντιάζοντας για τα ανέμελα εκείνα χρόνια της δεκαετίας του  '80. Μου άφησε να πάρω ένα από τα  ποδήλατά του στο σπίτι μας , για να πάω την επομένη με αυτό στο δικό του, και δώσαμε ραντεβού για το πρωί της Κυριακής στις 07:45΄.

 

   Ήμουν στην ώρα μου στο ραντεβού μου και βρήκα το Χρύσανθο να με περιμένει. Τακτοποίησε το ποδήλατο και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε στο σημείο - Γέφυρα  Περραιβού στην Τούμπα - και, αφού παρκάραμε, πήγαμε στο σημείο εκκίνησης. Γραφτήκαμε στους δρομείς που θα συμμετείχαν στην αγώνα των 4,5 χιλιομέτρων και περιμέναμε κάνοντας βόλτες εκεί γύρω. Συναντήσαμε το Δημήτρη Λ. και παλιούς γνώριμους από την ορειβασία, τον Παναγιώτη με τη μικρή του κόρη και το Μιχάλη με το γιο του. Γύρω μας αθλητές κάθε ηλικίας και των δύο φίλων προετοιμάζονταν...

 

   Με μια μικρή καθυστέρηση 15΄ λεπτών - εδώ αξίζει να δώσω συγχαρητήρια στους διοργανωτές, διότι, παρά το ότι  υπήρχε πάρα πολύ μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων, η καθυστέρηση ήταν σαν να μην υπήρξε - δόθηκε η εκκίνηση. Πρώτα ξεκίνησαν οι δρομείς του αγώνα των 16,5 χιλιομέτρων και μετά από 5΄ ακολουθήσαμε εμείς του μικρού αγώνα. Δε σας κρύβω ότι είχα μια μικρή αγωνία για τη διαδρομή και το πόσο ανηφορική θα ήταν, αλλά είχα δίπλα μου το Χρύσανθο και θα τρέχαμε μαζί χωρίς ανταγωνισμούς και τα παρόμοια. Θα απολαμβάναμε το τοπίο και θα τρέχαμε μέσα στα όριά μας.

   Η διαδρομή ήταν ήπια ανηφορική και ακολουθούσε το δασικό δρόμο. Όσο ανεβαίναμε τόσο απλώνονταν μπροστά μας η Θεσσαλονίκη, οι ανατολικές συνοικίες της, και απέναντί μας στο βάθος του Θερμαϊκού ξεχώριζε η φιγούρα του Όλυμπου. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα παρά μόνο σε μια ζόρικη ανηφόρα 500 μέτρων. Τη μισή τη βγάλαμε βαδίζοντας, είναι η αλήθεια, αλλά δε νομίζω να την ανέβηκε κάποιος τρέχοντας. Ακολούθησαν 1.500 περίπου μέτρα κατηφόρας και συμπληρώνοντας κάτι λιγότερο από 5 χιλιόμετρα - εδώ δηλώνω ότι εμπιστεύομαι τη μέτρηση της απόστασης από τον αρχηγό, το Χρύσανθο - φτάσαμε στον τερματισμό σε κάτι λιγότερο από 39΄.

   Πολύ καλή εμπειρία και απόδειξη στους εαυτούς μας ότι ακόμη "βαστάνε τα κότσια μας".

 

Μια βόλτα στο άγνωστο...

Δευτέρα 4 Ιουνίου του 2012

   Με προτροπή του Νίκου διοργανώθηκε μια βόλτα στο βόρειο Όλυμπο με αφετηρία τον Άγιο Βασίλειο της Καρίτσας και προορισμό το άγνωστο, όπως αποδείχθηκε...

    Η συνεννόηση έγινε το βράδυ της Κυριακής και το ραντεβού ήταν για τις 08:30΄  της Δευτέρας, ημέρα που γιόρταζε η χριστιανοσύνη το Άγιο Πνεύμα. Πέντε άτομα θα βρισκόμασταν στο σπίτι του Νίκου και θα ξεκινούσαμε για Όλυμπο, εγώ, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Θόδωρος και ο Δημήτρης. Παρά την κάποια ασυνεννοησία που προέκυψε με μένα βρεθήκαμε σχεδόν στην ώρα μας και ξεκινήσαμε... 

Η ομάδα χωρίς το φωτογράφο (αυτή είναι η μοίρα του) τον Κώστα!

    Σε λιγότερο από 30΄  λεπτά ήμασταν στο ξωκλήσι του Αγίου Βασιλείου και ξεκινήσαμε. Νόμιζα ότι θα πηγαίναμε για τον καταρράκτη του Κόκκινου Βράχου, αλλά "έπεσα έξω".

    Στις 09:10΄ ξεκινήσαμε την ανάβαση. Ο καιρός καλός με ηλιοφάνεια και αρκετή ζέστη. Τα πρώτα μέτρα ήταν κάπως κουραστικά, έως ότου συνηθίσουν τα πνευμόνια μας και ζεσταθούν κάπως οι μύες μας. Στο διάβα μας στρωμένα βότανα και λουλούδια του βουνού μας συντρόφευαν με τις μυρουδιές τους και τα φανταχτερά του χρώματα. Πολύχρωμες πεταλούδες πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι απολαμβάνοντας το νέκταρ τους.

   Μετά από 15΄ περίπου ακούσαμε στα αριστερά μας ήχο από τους καταρράκτες που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του ρέματος του Ουρλιά, δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο με πρόσβαση από το Δίον.

   Συνεχίσαμε τον ανήφορο και στο μυαλό  μου είχα την εικόνα του καταρράκτη..., αλλά ο Νίκος είχε άλλα σχέδια. Όταν φτάσαμε μετά από αρκετές (μα αρκετές) στάσεις στη διασταύρωση που οδηγεί από αριστερά στον καταρράκτη και από δεξιά προς Καστράκι και Σκούρτα, έπεσε η ιδέα να πάμε από δεξιά αυτή τη φορά, χωρίς να ξέρουμε πού  θα φτάσουμε... Έτσι και έγινε.

 

    Δε φτάσαμε πουθενά... Ανηφορίσαμε από τον Άγιο Βασίλειο 2 ώρες και 32΄ και δε φτάσαμε πουθενά, μάλλον στο Καστράκι, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Πάντως είχε τρομερή θέα  προς τρεις πλευρές της Πιερίας. Πιέρια, βόρειες παραλίες και νότιες παραλίες.

   Ο Κώστας βρήκε την ευκαιρία να μας κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του στην αναρρίχηση...

Παρά τις δυσκολίες έχει το κουράγιο να χαμογελά!

   Αφού ξεκουραστήκαμε, ξεκινήσαμε για πίσω. Η επιστροφή, όπως πάντα, θέλει γερά γόνατα. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και εγώ με τον Κώστα μπροστά και οι άλλοι τρεις πίσω μας σε 1 ώρα και 40΄ ήμασταν στο παρεκκλήσι. Αλλάξαμε, πλυθήκαμε και επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο.

   Όπως έγραψα και στον τίτλο ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ.  Μια από τις ελάχιστες φορές που δεν έφτασα κάπου, ή που δεν ξέρω αν έφτασα κάπου...

Στο Καστράκι

Παπά Ρέμα - Κρεββάτια

Κυριακή 8 Απριλίου του 2012

Με θέα τις ψηλές κορυφές του Ολύμπου

   Για άλλη μια φορά με προτροπή του Νίκου Ι. επισκεφτήκαμε  εγώ κι αυτός τη βόρεια πλευρά του Όλυμπου. Δε θέσαμε στόχο, αλλά καταλήξαμε να ανηφορίζουμε προς Βροντού και, αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο στη διασταύρωση Αγίας Κόρης και Κρεββατών, ακολουθήσαμε ένα από τα πολλά μονοπάτια και πιο συγκεκρμένα αυτό που οδηγεί  στο Παπά Ρέμα. 

    Εγώ έθεσα όριο επιστροφής τις 2 μ.μ. λόγω ραντεβού και δεν περίμενα πως η τόση ομορφιά θα με έκανε να αναθεωρήσω και μάλιστα χωρίς ενδοιασμό.

   Να τι εννοώ ακριβώς: φτάνοντας μετά από κάποια ώρα στη διασταύρωση που οδηγεί αριστερά προς Παπά Αλώνι και δεξιά κατηφορικά προς το ρέμα και μετά προς το καταφύγιο Κρεββάτια, επιλέξαμε να πάμε έως το ρέμα. Λίγη ώρα αργότερα φτάσαμε... 

   Το  ρέμα κυλούσε τα κρυστάλλινα νερά του με ορμή και ο άνεμος επέτεινε τη βουή. Καθίσαμε λίγα λεπτά να απολαμβάνουμε το θέαμα. Τότε μου ήρθε η ιδέα να περάσουμε μέσα από το ρέμα και επιστρέψουμε στο αυτοκίνητο μέσω Κρεββατιών. Ο Νίκος αρχικά δε με πίστεψε. Όταν του είπα ότι σοβαρολογώ, μου είπε να περάσω πρώτος, για να δοκιμάσω την ορμή και τη θερμοκρασία του νερού. Αμέσως έβγαλα μποτάκια και κάλτσες και μπήκα στο νερό. Ούτε η ορμή ήταν μεγάλη ούτε η θερμοκρασία απαγορευτική... Πέρασα και μετά ήταν η σειρά του Νίκου. Εύκολα...

Πανόραμα κορυφών λίγο πριν φτάσουμε στα Κρεββάτια

    Για λίγα λεπτά ψάχναμε το μονοπάτι που θα μας έβγαζε στο καταφύγιο. Το βρήκαμε και το ακολουθούσαμε έως ένα σημείο αρκετά εύκολα λόγω της σήμανσης, αλλά περίπου 15΄ πριν να φτάσουμε στο καταφύγιο το χάσαμε και για 10΄ αναζητούσαμε πέρασμα. Βρήκαμε κάτι και τελικά βγήκαμε μπροστά από το καταφύγιο προς τα κάτω. Ακολουθήσαμε το μονοπάτι, περάσαμε μέσα από έναν κοπάδι κατσίκια και φτάσαμε στο αυτοκίνητο. Δεν έμενε παρά να επιστρέψουμε στην Κατερίνη.

Άλλη μια επίσκεψή μας στον αγαπημένο μας Όλυμπο τελείωσε...

7ος διεθνής Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος

   Δύο από τα μέλη των Ο.Υ.Σ.Τ. πήραν μέρος στον 7ο διεθνή μαραθώνιο Μέγας Αλέξανδρος με εκκίνηση από την Παλιά Πέλλα και τερματισμό στο Λευκό Πύργο.

   Ο Δημήτρης Λαμπρινίδης έτρεξε όλη τη διαδρομή με το Σύλλογο Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης.

   Ο Χρύσανθος Κίρλας, παρά την ξαφνική αδιαθεσία που ένιωσε την παραμονή του αγώνα, πήρε μέρος στη διαδρομή των 10 χιλιομέτρων.

   Για άλλη μια φορά είχαμε επάξια εκπροσώπηση... Συγχαρητήρια και στους δύο και ελπίζω κάποια φορά να τους ακολουθήσω!

1ος ΔΡΟΜΟΣ ΣΕΪΧ ΣΟΥ 16,5 χλμ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ 4,5 χλμ

Ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης, επιθυμώντας να γνωρίσει σε όλους τους πολίτες τις ομορφιές τους περιαστικού δάσους της πόλης και να τους εξοικειώσει με τις προκλήσεις του ορεινού τρεξίματος, διοργανώνει την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012 τον 1ο Δρόμο Σέιχ Σου, σε μια σχετικά εύκολη αλλά όμορφη διαδρομή μήκους 16,5 χλμ. Παράλληλα με τον κύριο αυτόν αγώνα, θα διεξαχθεί και λαϊκός δρόμος 4,5 χλμ απευθυνόμενος σε αρχάριους δρομείς, πεζοπόρους και παιδιά. Η συμμετοχή και στους δύο αγώνες είναι δωρεάν.

ΕΚΚΙΝΗΣΗ-ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ

Η εκκίνηση και ο τερματισμός και των δύο αγώνων θα γίνουν στο σημείο εισόδου στο Σέιχ Σου από τη Γέφυρα Περραιβού, στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης.

Ώρα εκκίνησης 9:00 π.μ. και όριο ολοκλήρωσης 2,5 ώρες.

Ώρα προσέλευσης αθλητών: 8:00 π.μ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Ο αγώνας έχει εκκίνηση και τερματισμό 100 μέτρα μετά την γέφυρα Περραιβού πάνω από τον περιφερειακό δρόμο στην Άνω Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Η απόσταση που θα διανύσουν οι αθλητές είναι 16,5 χλμ από τα οποία τα 14,5 χλμ είναι δασικός δρόμος και 2 χλμ είναι μονοπάτια. Η συνολική υψομετρική διαφορά είναι 400 μέτρα.

Από την εκκίνηση που βρίσκεται στα 180 μ. η διαδρομή είναι ήπια συνεχόμενη ανηφορική έως το 4ο χλμ που βρίσκεται ο πρώτος σταθμός τροφοδοσίας (μόνο νερό). Στη συνέχεια, η διαδρομή έχει επίπεδα και ήπια ανηφορικά διαστήματα ως το 7,5 χλμ που βρίσκεται ο δεύτερος σταθμός τροφοδοσίας με νερά, μπανάνες, ενεργειακές μπάρες, ισοτονικά και τζελ. Από το 8 χλμ, που βρίσκεται το υψηλότερο σημείο του αγώνα στα 360μ, οι αθλητές ακολουθούν σημαδεμένο μονοπάτι για 2 χλμ περίπου και στο 10ο χλμ ξαναμπαίνουν σε δασικό δρόμο (δεξιά στροφή) με δυτική κατεύθυνση. Στο 12ο χλμ υπάρχει ο τρίτος σταθμός τροφοδοσίας (νερά) και στο 14ο χλμ συναντούν τον αρχικό δασικό δρόμο που τους οδηγεί στον τερματισμό. Χάρτης και υψομετρικές της διαδρομής παρουσιάζονται στις εικόνες που ακολουθούν.

Ο λαϊκός δρόμος για αρχάριους, παιδιά και πεζοπόρους έχει μήκος 4,5 χλμ και την ίδια εκκίνηση με τον μεγάλο αγώνα. Η διαδρομή είναι ήπια ανηφορική ως το 2,5 χλμ, όπου υπάρχει και ο μοναδικός σταθμός τροφοδοσίας με νερά. Στην συνέχεια για 500 μέτρα ακολουθείται μια συνεχόμενη ανηφόρα, ώσπου η αθλητές συναντούν τον μεγάλο κύριο δασικό δρόμο και κάνουν αριστερή στροφή. Τα υπόλοιπα 1500 μέτρα είναι κατηφορικά ως τον τερματισμό.

Ολόκληρη η διαδρομή θα είναι σηματοδοτημένη και θα υπάρχουν χιλιομετρικές ενδείξεις στους σταθμούς τροφοδοσίας. Για την ασφάλεια των αθλητών θα υπάρχει υποστήριξη από διασώστες.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα των 16,5 χλμ έχουν άντρες και γυναίκες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του ενώ στον αγώνα των 4,5 χλμ μπορούν να συμμετέχουν και παιδιά εφόσον συνοδεύονται από κάποιον ενήλικα.

Όλοι οι αγωνιζόμενοι συμμετέχουν με αποκλειστικά δική τους ευθύνη (οι ανήλικοι με ευθύνη των κηδεμόνων τους) και συνιστάται να έχουν υποβληθεί πριν από αυτόν σε προληπτικό ιατρικό έλεγχο.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Όλοι οι τερματίσαντες θα λάβουν αναμνηστικό δίπλωμα ενώ θα βραβευτούν οι τρεις πρώτοι άνδρες και οι τρεις πρώτες γυναίκες της γενικής κατάταξης κάθε αγώνα. Στον αγώνα των 16,5 χλμ, θα βραβευτούν επίσης κι οι τρεις πρώτοι κάθε κατηγορίας. Για να θεωρηθεί ότι υπάρχει μία κατηγορία θα πρέπει να αγωνίζονται τουλάχιστον 3 άτομα σε αυτήν. Αναλυτικά οι κατηγορίες είναι:

Άνδρες 18-39 ετών

Άνδρες 40-59 ετών

Άνδρες 60 ετών και άνω

Γυναίκες 18-39 ετών

Γυναίκες 40-59 ετών

Γυναίκες 60 ετών και άνω

ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Αιτήσεις συμμετοχής στον αγώνα των 16,5 χλμ μπορούν να υποβάλλονται ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του ΣΔΥΘ: www.sdyth.gr μέχρι και την Κυριακή 3/6/2012. Ο συνολικός αριθμός αυτών που θα συμμετέχουν στον αγώνα είναι 300 (τριακόσιοι) και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας ανάλογα με την ημερομηνία υποβολής της αίτησης.

Οι αιτήσεις συμμετοχής στον λαϊκό δρόμο των 4,5 χλμ θα υποβάλλονται αποκλειστικά την ημέρα του αγώνα στη γραμματεία που θα βρίσκεται στον χώρο της εκκίνησης. Η γραμματεία θα κλείσει περίπου μισή ώρα πριν δοθεί η εκκίνηση (στις 8:30), γι' αυτό, και προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή των εγγραφών, οι αθλητές συνιστάται να προσέλθουν εγκαίρως στο χώρο και σίγουρα όχι αργότερα από τις 8:00 πμ.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με τον Μάνο Φραντζεσκάκη στην ηλεκτρονική διεύθυνση frmanos@hol.gr