ΑΙΣΙΟΝ ΤΟ 2012

ΤΙΣ ΟΛΟΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ 2012!

ΑΛΛΟ "2011" ΜΗ ΜΑΣ ΒΡΕΙ...

ΕΥΧΕΣ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΚΑΛΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ

ΚΑΙ

ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΕΣ!

Αγία Κόρη Ίταμος και βάλε...

   Κυριακή πρωί ο Νίκος Ι. κι εγώ κάναμε μια βόλτα στο ρέμα της Αγίας κόρης για περίπου 4 ώρες

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΜΗΣΗ

Η πύλη για την Αγία Κόρη

Μανιτάρι

Οξιά ντυμένη με πανέμορφα χρώματα

Πρωινή πάχνη1

Πρωινή πάχνη2

Χρυσόξυλο ή κάτι σαν κουμαριά1

Χρυσόξυλο ή κάτι σαν κουμαριά2

Κοκκινοπλός - Ρούδι - Κίτρος

Σάββατο, 8 Οκτωβρίου 2011

Η πορέια μας με την έντονη κόκκινη γραμμή

 

Κοκκινοπλός

   Λίγες ημέρες πριν  πρότεινα στο Γιάννη τον Μπεϊνά να κάνουμε μια ορειβασία και να καλέσουμε από Θεσσαλονίκη το Χρύσανθο τον Κίρλα. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και ορίσαμε ως ημέρα το Σάββατο 8 Οκτωβρίου. Θα πηγαίναμε από το χωριό Κοκκινοπλός ή Κοκκινοπηλός Ελασσόνας προς το Ρούδι , την κορυφή Άνθιμος και τελικό στόχο θα είχαμε την κορυφή Κίτρος.

   Ανέλαβα να ειδοποιήσω το Χρύσανθο. Τηλεφώνησα στο σπίτι του, αλλά δεν απαντούσε. Θυμήθηκα που μου είχε πει ότι θα πήγαινε οικογενειακώς στην Ολλανδία, στην ορκωμοσία της κόρης του  της Δανάης για το μεταπτυχιακό που έκανε εκεί. Του έστειλα μήνυμα στο κινητό και σε λίγο απάντησε. Θα επέστρεφε Ελλάδα Παρασκευή πρωί και το Σάββατο  θα ήταν διαθέσιμος.

   Για να μεγαλώσει η παρέα πρότεινα και στον κουμπάρο μου τον Νίκο Ι. να έρθει και παρά τους αρχικούς του ενδοιασμούς συμφώνησε. Το ραντεβού μας ήταν στις 07:30΄ στο σπίτι μου.

   Συνεπείς όλοι μας! Μαζί με το Γιάννη ήρθε και ο Μπάμπης,, 17 χρονών, ένας δικός του γνωστός και παλιός μαθητής του από το Γυμνάσιο. Στις 07:40΄ έχουμε τακτοποιήσει τα πράγματά μας και ξεκινάμε. Ακολουθώντας την επαρχιακή οδό Κατερίνη-Ελασσόνα περνάμε χωριά, περνάμε τον Άγιο Δημήτρη , τη διασταύρωση προς Λιβάδι και κατηφορίζουμε προς το οροπέδιο της Ελασσόνας. Πριν το Πύθιο στρίβουμε αριστερά προς Κοκκινοπλό και σε λίγο φτάνουμε στο χωριό. Ο πρώτος που ρωτάμε για την αρχή του μονοπατιού μας προέκυψε αλβανός, ενώ η δεύτερη, μια ελληνίδα νοικοκυρά, μας κατατόπισε. Στις 09:00΄ αρχίζουμε να ανηφορίζουμε και σε λίγο αντιλαμβανόμαστε ότι θα μπορούσαμε να βρούμε το μονοπάτι και μόνοι μας, αν είχαμε στρίψει δεξιά , αμέσως μετά από ένα νεόχτιστο πετρόκτιστο σπίτι, και βγαίναμε σε μια πλατεία. Την επόμενη φορά...

   Το μονοπάτι ( σε όλη την πορεία καλά σημαδεμένο) ξεκινάει "γλυκά" από τα 1.200 μέτρα περίπου υψόμετρο και σε λίγα λεπτά στρίβει αριστερά με κατεύθυνση ένα δασωμένο μέρος. Διασχίζουμε βραχώδες έδαφος με πουρνάρια αρκετά ανηφορικό και σε  μπαίνουμε στο δασωμένο στο 1.520 μ. περίπου. Ο αέρας ανάμεσα από τα κλαδιά και τις πευκοβελόνες μοιάζει να μας υποδέχεται "σφυρίζοντας".

     Η διάβαση από το δασωμένο δεν κράτησε πολύ, αλλά ήταν κοπιαστική. Ανηφόριζε συνεχώς το μονοπάτι και ήταν ακόμη η αρχή...

    Ανηφόρα!!! Βγαίνουμε από το δασωμένο και συνεχίζουμε. Πέτρες, βράχοι, χαμηλή βλάστηση και κοπριές από αγελάδες αποτελούν την "παρέα" μας. Ο αέρας δυναμώνει και το κρύο αρχίζει να γίνεται αισθητό. Βγάζουμε φωτογραφίες και βίντεο καθ' οδόν και κουβεντιάζοντας ακολουθούμε το μονοπάτι. Σε κάτι λιγότερο από 2 ώρες φτάνουμε στην τοποθεσία Ρούδι, όπου δεσπόζει μια βρύση  με νερά πηγής, φυσικά, χτισμένη το 1952 μάλλον για να εξυπηρετεί τους κτηνοτρόφους. Άρχισε να ρίχνει κάτι ψιχάλες στην αρχή που σιγά σιγά έγιναν παγωμένη βροχή με χοντρές στάλες. Φορέσαμε τα αδιάβροχά μας και αφού πήραμε μια δυο ανάσες ξεκινήσαμε.

   Ανηφόρα!!!! Το τοπίο προσφέρει θέα προς τα κάτω στο οροπέδιο της Ελασσόνας, στα αριστερά στην  κορυφή Άνθιμος, στη Βουλγάρα, στα Πιέρια και στο Βέρμιο και στα δεξιά μας προς κορυφές του φυτικού Ολύμπου. Μάλιστα διακρίνεται και ο δρόμος που οδηγεί προς το Χρηστάκη. Κάνουμε μια  στάση να τσιμπήσουμε κάτι και για μια τζούρα τσιπουράκι...

   Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε και ο υδράργυρος πηγαίνει αντίθετα. Όσο ανεβαίνουμε εμείς, τόσο "πέφτει" αυτός. Σε συνδυασμό μάλιστα με τον άνεμο στην κόψη όπου βρισκόμαστε κάποιες φορές κάνει το κρύο απειλητικό.
   Το μονοπάτι έχει ακόμη καλή σήμανση με κολονάκια και ταμπελίτσες, ενώ κοιτάζοντας ψηλότερα δε βλέπουμε τα κολονάκια, αλλά στοίβες από πέτρες μας οδηγούν σωστά και σίγουρα. Στα αριστερά μας φαίνεται η κορυφή Άνθιμος, ενώ στα δεξιά μας μια κόψη αρκετά ανηφορική (πάααααλι ανηφόρα!) που οδηγεί προς το στόχο μας, το Κίτρος. Ο αέρας αρχίζει να "ξυρίζει", ενώ λίγο παρακάτω ένα κοπάδι από 21 αγελάδες απολαμβάνουν την απανεμιά. Πηγαίνουμε λίγο δεξιότερα, για να μην τις ενοχλήσουμε, και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε (τι πρωτότυπο!) όντας συνεχώς εκτεθειμένοι στον αέρα.

Νίκος, Μπάμπης, Χρύσανθος και Στάθης. Ο Γιάννης μας φωτογραφίζει...

   Επιτέλους τελειώνει, προς το παρόν, η ανηφόρα, περνάμε έναν αυχένα και ω του θαύματος παύει να τρυπάει τα αυτιά μας και τα κορμιά μας ο άνεμος. Παίρνουμε μια ανάσα (έχουν περάσει 3 ώρες και 30΄ περίπου από το ξεκίνημά μας) και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς την κορυφή και στην επιστροφή να καθίσουμε για φαγητό εδώ.
   Προστατευμένοι από τα βράχια  συνεχίζουμε στα δεξιά μας βλέποντας την κορυφή. Είμαστε ήδη στα 2.380 υψόμετρο και μας μένει να καλύψουμε υψομετρική διαφορά  περίπου 60-70 μέτρων. Ήδη βαδίζουμε κάτι παραπάνω από 3 ώρες και 30΄. Μονοπάτι δεν υπάρχει εδώ που βαδίζουμε και δεν τολμάμε να πάμε να το συναντήσουμε δεξιότερα όπου βρίσκεται λόγω του ανέμου που λυσσομανάει. Στα αριστερά μας διακρίνονται οι κορυφές Μπαρμπαλάς και Παλιομονάστηρο, ενώ πλαγίως μπρος και προς τα αριστερά μας κάνουν να εμφανιστούν το Σκολειό, ο Μύτικας, το Στεφάνι, η Τούμπα και οι υπόλοιπες κορυφές, αλλά γρήγορα καλύπτονται από σύννεφα. Είμαστε άτυχοι, γιατί δε θα απολαύσουμε τις κορυφές σήμερα.

   Τα βήματά μας γίνονται ελαφρύτερα, ξέρουμε ότι φτάνουμε, ότι όπου να είναι "πατάμε" κορυφή! Και όντως σε κάτι λιγότερο από 30΄ λεπτά μετά το πέρασμα του αυχένα και σε 4 ώρες περίπου από το ξεκίνημα πατάμε κορυφή. Δεν είναι πάντως να καθόμαστε για πολύ εκεί. Δεν υπάρχει θέα, ο καιρός είναι κλειστός και ο άνεμος έχει ρίξει τη θερμοκρασία κοντά στο μηδέν. Βγάζουμε φωτογραφίες, βίντεο και αρχίζουμε την αντίστροφη πορεία.
   Φαγητό στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει, πέρασμα του αυχένα και κατηφόρα, κατηφόρα, κατηφόρα... Έχουμε αντίπαλο το χρόνο. 13:15΄ αφήσαμε την κορυφή, 14:00΄ το σημείο που φάγαμε και... ο Γιάννης πρέπει να είναι στην Κατερίνη στις 16:30. Όρος των συζύγων, για να γίνονται τέτοιες εξορμήσεις, είναι η επιστροφή στο χρόνο που μας καθορίζουν, αλλά όσοι κάνουν ορειβασία γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο σχεδόν ποτέ δεν επιτυγχάνεται. Εμείς πάντως θα το παλέψουμε...

   Κατεβαίνουμε, λοιπόν, όσο πιο γρήγορα μπορούμε και χωρίς στάση. Στις 16:00΄είμαστε στο αυτοκίνητο έτοιμοι να φύγουμε για Κατερίνη. Σε λιγότερο από 1 ώρα είμαστε στο σπίτι μου και αποβιβαζόμαστε ο τρεις της παρέας, απομένει ο Μπάμπης και ο Γιάννης θα φτάσει στο σπίτι του με μια σχετική καθυστέρηση. Ζητάμε συγνώμη από τη σύζυγό του εκ μέρους μας και τη διαβεβαιώνουμε ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε και εμείς και κυρίως ο Γιάννης!

Αγία Κόρη Βρύση Ίταμος

 Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου

   Δυο ημέρες πριν ο Νίκος Ι. μου πρότεινε να κάνουμε μια εξόρμηση στον Όλυμπο. Συμφώνησα και καθορίσαμε την ώρα αναχώρησης. Έτσι στις 08:15΄ ήμουν στο σπίτι του και ξεκινούσαμε για τον Όλυμπο, τη βόρεια πλευρά του.

   Ακολούθησα το δρομολόγια Κατερίνη-Βροντού-Αγία Κόρη και σε  λίγη ώρα έστριβα με κατεύθυνση  προς τη Βροντού. Σε 30΄ συνολικά φτάσαμε στον προορισμό μας και αρχίσαμε τις ετοιμασίες, δηλ. να φοράμε τα ορειβατικά, να παίρνουμε τα μπαστούνια μας και να ζαλωνόμαστε τα σακκίδιά μας. 08:52΄ αρχίζει η πορεία.

    Ακολουθήσαμε το μονοπάτι που αρχίζει στα δεξιά του δρόμου όπως φτάνει κανείς εκεί και ,αφού περάσαμε το πρώτο εμπόδιο νερών, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε.
   Δεν υπήρχαν πολλές εναλλαγές τοπίου στην πορεία μας και το μόνο που μας κίνησε το ενδιαφέρον ήταν ένας ιστός αράχνης που περίμενε υπομονετικά κάποιο θύμα για την τεχνίτισσα αράχνη που τον ύφανε και δύο συναντήσεις που είχαμε με σκιουράκια, τα οποία προς μεγάλη λύπη μου δεν προλάβαμε να φωτογραφίσουμε.
    Σε 35΄ συναντήσαμε ένα σημείο όπου τα νερά του ρέματος έγλυφαν χορταριασμένο βράχο που στο τέλος σχημάτιζε λιμνούλα. Μάλιστα στο βράχο φύτρωνε και το φυτό "Μη μου άπτου".

   Μετά από άλλη 1 ώρα και 20΄ φτάσαμε στη βρύση Ίταμος. Ξεδιψάσαμε με το παγωμένο νερό της και κινήσαμε για πίσω.
   Στο μέσο περίπου της διαδρομής, στο σημείο που υπάρχει πινακίδα Προς Αγία Κόρη ,στα αριστερά μας ακούσαμε θόρυβο από το ρέμα, κάτι που δεν το είχαμε προσέξει όπως ανεβαίναμε. Κάναμε μια παράκαμψη 1΄-2΄ και αντικρίσαμε ένα καταπληκτικό μέρος. Το ρέμα για άλλη μια φορά "ζωγράφιζε" δημιουργώντας καταρρακτάκια και λιμνούλες. Απαθανατίσαμε το τοπίο και συνεχίσαμε την επιστροφή.

    Σε λιγότερο από 4 ώρες ήμασταν στο αυτοκίνητο. Αλλάξαμε και κινήσαμε για την Κατερίνη...

Κορομηλιά-Πετρόστρουγκα

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Χάρτης ορειβατικών διαδρομών βορειοανατολικού Ολύμπου

   Δευτέρα πρωί 7:30΄ και, ενώ απολάμβανα το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι, χτυπά το κινητό και στην άλλη άκρη της γραμμής ακούω τη φωνή του Θόδωρου Στ... Με ρώτησε αν έχω όρεξη για μια βόλτα στον Όλυμπο και φυσικά του απάντησα θετικά. Έχεις 10΄ να ετοιμαστείς, μου είπε. Αμέσως κατέβασα από την κεραμοσκεπή τα απαραίτητα, έριξα στο σακίδιο 2 λίτρα νερό και λίγα τυροπιτάκια, δυο τρεις μπούζες, πήρα τα μπαστούνια μου από την αποθήκη και βγήκα να τον περιμένω. Ήρθε στην ώρα του. Τον ρώτησα πού θα πάμε και μου είπε ότι ήθελε να κάνει τη διαδρομή Κορομηλιά - Πετρόστρουγκα. Θα περνούσαμε να πάρουμε και το Νίκο Ι..., στον οποίο είχε τηλεφωνήσει αμέσως μετά από εμένα.

    Σε 5΄ φτάσαμε στο σπίτι του Νίκου και τον βρήκαμε να μας περιμένει... Επιβιβάστηκε και ξεκινήσαμε για το Δίο. Ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί από το χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου φτάσαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο και από εκεί πήραμε το χωματόδρομο (σχετικά καλός εκτός από δύο τρία πολύ άσχημα σημεία, αλλά το Hyundai δεν καταλάβαινε τίποτε) για Κορομηλιά. Στις 9:00΄ φτάσαμε στο καταφύγιο της τοποθεσίας αυτής και αφού ετοιμαστήκα,ε ξεκινήσαμε την ανάβασή μας για την Πετρόστρουγκα, μια διαδρομή που την είχα κάνει άλλες 3 φορές τουλάχιστον.

Καταφύγιο Κορομηλιάς

   Το μονοπάτι αρχίζει λίγα μέτρα πριν το καταφύγιο, είναι ευδιάκριτο  και σε όλη τη διαδρομή υπάρχει σήμανση. Χρειάζεται λίγη προσοχή μετά από 1 ώρα περίπου, ώστε να στρίψετε αριστερά προς τα επάνω και να μη συνεχίσετε ευθεία και κάτω προς το ρέμα του Ουρλιά.

   

    Η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της σκεπασμένη είτε από θεόρατες οξυές είτε από πεύκα, έλατα και ρόμπολα. Νερό δεν υπάρχει και ως την Πετρόστρουγκα χρειαστήκαμε 3 ώρες και 20΄, λόγω του ότι κάναμε αρκετές στάσεις για να μαζέψουμε τσάι.... 

 

   Ξεκουραστήκαμε για 1 ώρα, φάγαμε κάτι, έψαξα να βρω το ουίσκι του Χρύσανθο αλλά τζίφος και στις 13:30΄ ξεκινήσαμε για την αντίστροφη διαδρομή. Η κατάβαση διήρκεσε 1 ώρα λιγότερο από την ανάβαση. Στο τέλος της μια όμορφη έκπληξη... Τη βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία...

Αραπλάκος

27 Ιουνίου του 2011

   Αυτή είναι η ημέρα κατά την οποία επισκέφτηκα για πρώτη φορά το ρέμα του Αραπλάκου. Χρόνια άκουγα για το ρέμα αυτό, αλλά ποτέ δεν έτυχε να το επισκεφτώ. Αφορμή για τη σημερινή μου εξόρμηση αποτέλεσε ο Γιάννης ο Μπεϊνάς, φίλος και συνάδελφος, από τους ανθρώπους που γνωρίζουν τον Όλυμπο πάρα πολύ καλά και που τον έχει χιλιοφωτογραφίσει σε κάθε εποχή και με όλα του τα χρώματα και τις ομορφιές.

   Περίπου δέκα ημέρες πριν σε μια συνάντησή μας του εξέφρασα την επιθυμία να μου γνωρίσει το ρέμα του Αραπλάκου. Μου το υποσχέθηκε και να που σήμερα έκανα την πρώτη μου επαφή με αυτή την περιοχή...

   Ξεκινήσαμε από την Κατερίνη στις 15:00 και ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί από τη Βροντού στην Αγία Κόρη λίγο μετά το χωριό η πινακίδα μας έδειξε το δρόμο. Χωματόδρομος, φυσικά, βατός θα έλεγα... Καταλήξαμε στη "δέση" και ακολουθήσαμε το μονοπάτι στα δεξιά μας. Στην αρχή ανηφορικό, αλλά σε πολύ λίγο σιάζει και σε οδηγεί σε απίθανες βάθρες. Οδηγός πάντα ο Γιάννης... Οι εικόνες που αντίκρισα απίθανες, απερίγραπτες!
   Μετά από μια γύρα αποφασίσαμε να κολυμπήσουμε... Κρύο το νερό αλλά δεν μπόρεσε να μας αποθαρρύνει! Κολυμπήσαμε σε δύο διαφορετικές βάθρες, σε μία μάλιστα έπεφτε από ψηλά και καταρράκτης. Το βάθος του νερού ξεπερνούσε το 5 μέτρα... Απόλαυση!
   Παρθένο σχεδόν το μέρος και έτσι να μείνει, Γιάννη! Σε ευχαριστώ!
   Ακολουθούν και άλλες φωτογραφίες και δύο βίντεο...

Από Αγία Κόρη προς Πετρόστρουγκα

Μια βόλτα στη βόρεια πλευρά του Ολύμπου

Εικόνα από το ξεκίνημα της διαδρομής

   Μετά από μια κουραστική ημέρα στον αμπελώνα και με σημάδια στα χέρια από τη μάχη με τα χόρτα είπα να πάω μια βόλτα για ξεκούραση και αναζωογόνηση στον Όλυμπο από την αγαπημένη μου πλευρά, τη βόρεια.

Μια από τις ωραιότερες στιγμές της βόλτας!

   Δεν περπατήσαμε πολύ (πήγα με το μεγάλο μου το γιο), δύο ώρες πάνε έλα, αλλά άξιζε τον κόπο, όπως κάθε φορά άλλωστε!

Καταρράκτης που συναντά κανείς μετά από 45΄

 

Καταρράκτης Κόκκινου βράχου

Κυριακή 8 Μαΐου

Καταρράκτης Κόκκινου βράχου

   Ο φίλος μου ο Κώστας καιρό τώρα μου έλεγε για μια βόλτα στον Όλυμπο και συγκεκριμένα για επίσκεψη σε καταρράκτες. Το είπε και στο Νίκο, κοινό φίλο, και έτσι μέσω αυτού κλείστηκε το ραντεβού για την εξόρμηση. Θα τους πήγαινα από την Καρίτσα, από τον Άγιο Βασίλειο...
 

   Ξεκινήσαμε γύρω στις 08:30΄ από την Κατερίνη και στις 09:00 φτάσαμε στην Καρίτσα και συγκεκριμένα στο ξωκλήσι του Αγίου Βασιλείου. Αφού ετοιμαστήκαμε, ξεκινήσαμε για μια πορεία γύρω στις 2 ώρες με την ησυχία μας, όπως τους είπα.

   Στη διαδρομή, που κάθε φορά που την κάνω ανακαλύπτω και μια νέα ομορφιά, υπήρχε σε μεγάλες ποσότητες ανθισμένο έρπον θυμάρι και μέντα βουνού. Σε πολύ λίγα σημεία έκανε την εμφάνισή του και τσάι. Υπήρχαν επίσης ορχιδέες και κρίνα ανθισμένα.

   Μετά από μία ώρα και 20΄ περίπου ανάβασης και 30΄ κατάβασης φτάσαμε. Τραβήξαμε φωτογραφίες και βίντεο και άρχισε η επιστροφή από την απέναντι πλευρά του ρέματος, για να φτάσουμε σε λιγότερο από ώρα στο ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου, από την πλευρά του Δίου.

   Κατά τη διάρκεια της επιστροφής ακούσαμε μέσα από το ρέμα φωνές και, όταν πήγαμε να δούμε τι ήταν, είδαμε μια μεγάλη παρέα που τα μέλη της κατάλληλα ντυμένα κατέβαιναν το ρέμα μέσα από τα νερά. Απόλαυση γι' αυτούς; Τα νερά... ήταν παγωμένα!

   Λίγο πριν βγούμε από το ρέμα του Ουρλιά υπέδειξα και στους δύο της παρέας να πάρουν από μια ρίζα θυμάρι, ρίγανη και μέντα βουνού για τους κήπους τους.

   Λίγο πιο κάτω από τον Άγιο Κωνσταντίνο στρίψαμε αριστερά και περνώντας το ρέμα φτάσαμε στο αυτοκίνητο του Κώστα. Σύνολο πορείας 4 ώρες! Αρχίζει η επιστροφή στην Κατερίνη...

   Next time... περιμένω κι άλλους, ονόματα δε γράφω, αλλά ξέρουν αυτοί.

ΕΥΧΕΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Άγιος Βασίλειος Καταρράκτης Κόκκινου βράχου Άγιος Κωνσταντίνος

ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

  

   Κυριακή πρωί και ο καιρός είναι καλός για μια βόλτα στο Βόρειο Όλυμπο. Από χθες το βράδυ είχα συνεννοηθεί με το μεγάλο το γιο μου, το Γιώργο, και αφού ξύπνησε, - δεν περίμενα να ήταν τόσο εύκολο το να ξυπνήσει μόνος του μετά από νυχτερινή έξοδο-, ξεκινήσαμε. Λίγα πράγματα στο σακκίδιο, τα ορειβατικά παπούτσια, τα ορειβατικά μπαστούνια και πολύ όρεξη...   Του είχα υποσχεθεί να τον πάω από την Καρίτσα και την τοποθεσία Άγιος Βασίλειος στον καταρράκτη του Κόκκινου βράχου. Από την άλλη πλευρά του ρέματος του Ουρλιά είχαμε πάει αρκετές φορές και αυτή τη φορά θα κάμναμε μια διαδρομή την οποία είχα κάνει πριν  από ενάμισυ χρόνο.

    Εννιά και μισή η ώρα το πρωί ξεκινάμε από Κατερίνη, δέκα ήμασταν ήδη στο εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου. Ησυχία! Ούτε ένα αυτοκίνητο, σε αντίθεση με άλλες φορές που έσφιζε από αμάξια το μέρος. Δεν πειράζει... Αλλάζουμε παπούτσια και ξεκινάμε.
   Ανηφορίζουμε προς τη δεξιά πλευρά του ρέματος πηγαίνοντας παράλληλα με ένα αυλάκι γεμάτο νερό. Σε λίγα μέτρα, περίπου εκατό,  πινακίδα δίνει την κατεύθυνση και τους προορισμούς (Σκούρτα, Κρανιά κ.ά.). Ανηφόρα υποφερτή, το μονοπάτι καλό και με ωραία θέα σε αρκετές περιπτώσεις. Πηγαίνει δεξιά και απομακρύνεται σιγά σιγά από το ρέμα του Ουρλιά. Σε 35΄ συναντάμε νέα πινακίδα που ενημερώνει ότι προς τα αριστερά οδηγούμαστε στον καταρράκτη. Ανηφορίζουμε για λίγο ακόμη και σε ένα ξέφωτο σταματάμε για λίγο νερό, μιας και ο ήλιος συχνά μας ζέσταινε με τις ακτίνες του. Απολαύσαμε την απίθανη θέα και τα κελαηδίσματα των πουλιών για περίπου 10΄ και συνεχίσαμε για το στόχο μας. Μετά από περίπου 20΄ ακούσαμε τον καταρράκτη... Ήμασταν σε καλό δρόμο! Μας περίμενε η κάθοδος προς αυτόν και σε μερικά σημεία ήθελε προσοχή.

   Επιτέλους είδαμε από κάποια απόσταση τον καταρράκτη! Τον φωτογράφισα και με γοργότερο βήμα σε λίγο ήμασταν κοντά. Τα νερά ήταν πολλά και για να τον προσεγγίσουμε ήθελε προσοχή. Με λίγη προσπάθεια αποφύγαμε τα βράχια που γλιστρούσαν, όχι όμως και το να βραχείο Γιώργος λίγο λόγω των παπουτσιών που φορούσε. Το ύψος του είναι περίπου 20 μέτρα και τα νερά του χύνονταν ορμητικά από δύο σημεία. "Έσκαγαν "με αρκετό θόρυβο σε πλάτωμα βράχου στα πόδια του, ενώ σχηματίζονταν και μια αρκετά βαθιά λιμνούλα. Το θέαμα ήταν απίθανο. Ο ήλιος ήταν πίσω από τον καταρράκτη και, καθώς τον "στεφάνωνε", έκανε τις σταγόνες που αιωρούνταν να χρυσίζουν. Φωτογραφηθήκαμε, γεμίσαμε νερό παγωμένο και ψάξαμε για το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε από την άλλη πλευρά του ρέματος, για να βγούμε στο ξωκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου. Το βρήκαμε λίγο πιο κάτω από τον καταρράκτη και ακολουθώντας το - ήμασταν σε πολύ γνώριμα μέρη τώρα - σε λιγότερο από 60΄ φτάσαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Σε όλη τη διαδρομή έψαχνα για κρανιές και ίσιες βέργες για μπαστούνια, αλλά καμία δε με βόλευε, οπότε το άφησα για καμία άλλη εξόρμηση.
   Στον Άγιο Κωνσταντίνο κάποιοι έψηναν. Τους χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε τον ασφάλτινο δρόμο προς Δίο. Μετά από 100 μέτρα περίπου φαίνεται το μονοπάτι που διασχίζει το  ρέμα και οδηγεί στον Άγιο Βασίλειο. Κατηφορίσαμε και σε 10΄ ήμασταν στο μέρος όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο.
   Το ευχαριστήθηκα πολύ το σημερινό και κυρίως διότι άρεσε στο γιο μου η διαδρομή. Περπατήσαμε και απολαύσαμε το βουνό και τις ομορφιές του για περίπου 4 ώρες. Στο σπίτι μας περιμένει η υπόλοιπη οικογένεια για το κυριακάτικο γεύμα...

Παπά Ρέμα και βίντεο "Μια μικρή ιστορία του νερού"

27 Μαρτίου 2011

Παπά Ρέμα με θέα την κορυφή του Μπαρμπαλά

Δέση

   Κυριακή πρωί, ο καιρός είναι πολύ καλός και περιμένω το Νίκο για  μια βόλτα στο βόρειο Όλυμπο. Φτάνει στις 09:15 και σε 15΄ είμαστε ήδη στη Βροντού, στο ρέμα της Αγίας Τριάδας. Θα ακολουθήσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στο Παπά Αλώνι. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος...

Προς Παπά Αλώνι

   09:36΄ ξεκινάμε μέσα στο Παπά Ρέμα και σε λίγο ακολουθούμε την πινακίδα που οδηγεί προς Δέση. 10΄ πορεία και βρισκόμαστε στο τέρμα της διαδρομής και μπροστά σε ένα φράγμα, όπου συγκεντρώνουν οι κάτοικοι της Βροντούς νερά για ύδρευση και άρδευση. Καταπληκτικό το τοπίο.

   Επιστρέφουμε και ακολουθούμε το μονοπάτι προς Παπά Αλώνι. Συζητάμε διάφορα θέματα. Μας συντροφεύει ο ήχος του ρέματος που κυλάει στο βάθος και δεξιά μας. Ακολουθούμε το μοναπάτι για 80΄.  Στο βάθος και ψηλά αποκαλύπτεται ο Προφήτης Ηλίας χιονοσκέπαστος. Καθόμαστε σε ένα ηλιόλουστο μέρος και απολαμβάνουμε τη θέα και ένα δροσερό μήλο.

   Ακολουθεί επιστροφή. Λίγο πριν φύγουμε για Κατερίνη φωτογραφίζω κατακόκκινες ανεμώνες!

Slideshow

Βίντεο "Μια  μικρή ιστορία του νερού"

Καταρράκτης Αγίας Κόρης

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου του 2011

   Ωραίος καιρός σήμερα και αποφασίσαμε με τη Βάσω τη σύζυγό μου να κάνουμε μια βόλτα στον Όλυμπο. Όχι κάτι σπουδαίο, στην Αγία Κόρη πήγαμε και βαδίσαμε στο μονοπάτι προς την Πετρόστρουγκα για 40΄.

   Αυτό που έκανε εντύπωση στη Βάσω ήταν η ηρεμία που σου χαρίζει η φύση. Το πράσινο των δέντρων και των θάμνων έδενε θαυμάσια με το γαλάζιο του ουρανού και το χρυσό του ήλιου. Νερά μας υποδέχτηκαν στην αρχή ή καλύτερα καταρράκτης και καταρρακτάκια που ρίχνονταν σε γαλαζοπράσινες λιμνούλες. Πανδαισία ήχων, χρωμάτων και δροσιάς... Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο!

   Εξάλλου το βιντεάκι τα λέει και τα δείχνει όλα!

Ευχές

Εύχομαι για το 2011 κάθε λογική σας επιθυμία να πραγματοποιηθεί!

Υγεία και Ευτυχία, προσωπική και οικογενειακή!