Μετά από πολύ πολύ καιρό επιτέλους ήρθε η ημέρα να πατήσω και πάλι ΟΛΥΜΠΟ! Ο Νίκος (πάλι ο Νίκος; Ναι!) οργάνωσε την εξόρμηση και Κυριακή πρωί ξεκινάμε για Όλυμπο εγώ, ο Νίκος, ο Δημήτρης και ο Στάθης (4 ορειβάτες, οι δύο με το ίδιο όνομα, Στάθης). Πού θα πηγαίναμε; Δεν είχαμε αποφασίσει, αλλά ο Βόρειος Όλυμπος πάντα μας δέχεται στα μονοπάτια του. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς Βροντού, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο παρεκκλήσι της διασταύρωσης ΑΓΙΑ ΚΟΡΗ - ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ και την ώρα εκείνη συμφωνήσαμε να πάμε προς την τοποθεσία "Βρύση Μαστορούλη".
Ανηφορίσαμε προς Αγία Κόρη, έως ότου συναντήσαμε την πινακίδα που δήλωνε ότι αλλάζουμε κατεύθυνση. Μόλις στρίψαμε μας υποδέχτηκαν οι ανεμώνες της περιοχής, άλλοτε μεμονωμένες και άλλοτε στρωμένες σε λιβάδι μικρά και μεγάλα.
Ακολουθήσαμε το δασικό δρόμο για αρκετή ώρα, γεγονός που μας αποπροσανατόλισε και έτσι, παρά το ότι κόψαμε κάποτε δεξιά ακολουθώντας μονοπάτι με κορδέλες, δεν κατορθώσαμε να φτάσουμε στον αρχικό προορισμό μας. Αυτό δε μας χάλασε τη διάθεση. Στην πορεία φωτογραφίζαμε λουλούδια του βουνού, μυρίζαμε αρωματικά φυτά, όπως τσάι και θυμάρι, χαϊδέψαμε τον απαλό κορμό της κουφοξυλιάς, στα αυτιά μας έφτανε πότε πότε ο ήχος των νερών που κυλούσαν ορμητικά προς τον κάμπο. Βαδίσαμε για περίπου 3 ώρες, περάσαμε ρέματα, αλλάξαμε πλευρά και βρεθήκαμε σε γνώριμα μέρη. Γνώριμα για μένα και το Νίκο. Πού ήμασταν; Στο μονοπάτι που οδηγούσε προς Παπά Αλώνι. Καθίσαμε λίγο να συζητήσουμε και να τσιμπήσουμε κάτι. Αρχίζει η κατάβαση.
Ακολουθώντας πότε το δρόμο (στην αρχή αυτό, μέχρι να βρούμε σημάδια) και πότε το μονοπάτι κατηφορίσαμε χωρισμένοι σε δυο ομάδες. Στις 14:00 ήμασταν στο αυτοκίνητο και στις 14:30 μπροστά στο σπίτι μου.
Να είστε καλά Νίκο, Δημήτρη και Στάθη!
