Διαδρομές που κάνω συνήθως
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016
Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016
Άγιος Βασίλειος- Κόκκινος Βράχος-Ουρλιάς Στάθης και Χρύσανθος
Για να δείτε το βιντεάκι της εξόρμησης, κάντε κλικ ΕΔΩ
Μπήκε ο Αύγουστος και είπαμε με τον Χρύσανθο να πάμε για ένα μπάνιο στον Ουρλιά, στον καταρράκτη του Κόκκινου Βράχου. Του είχα και μια έκπληξη, βέβαια...
Η αλήθεια είναι ότι καλέσαμε την ομάδα των ΟΥΣΤ, αλλά προτίμησαν άλλες "παραλίες"...
Στις 08:30΄ έφτασε ο Χρύσανθος στην Κατερίνη και ξεκινήσαμε. 09:00΄ φτάσαμε στον Άγιο Βασίλειο Καρίτσας και, αφού βάλαμε το αυτοκίνητο σε παχιά σκιά και ετοιμαστήκαμε, ξεκινήσαμε την πορεία προς τον καταρράκτη, μια πορεία που την κάνουν πολλοί λίγοι, γιατί είναι κάπως άγνωστη αλλά είναι και πιο κουραστική και πιο χρονοβόρα... Καλύτερα για όσους την ξέρουν δηλαδή, διότι η άλλη διαδρομή έγινε "σούπα" κατά το κοινώς λεγόμενο!
Συζητώντας για πολλά και διάφορα σε μια ώρα φτάσαμε στη διασταύρωση που αριστερά οδηγεί προς τον καταρράκτη και δεξιά προς Διάσελο Σκούρτα. Μια στάση για νερό και φωτογραφίες και φύγαμε για τον προορισμό μας. Ανηφορίσαμε για περίπου 30΄- 35΄ και αντικρίσαμε τον καταρράκτη. Σε ακόμη 10΄ ακούσαμε και τις πρώτες φωνές από το βάθος του ρέματος του Ουρλιά, σημάδι ότι είχε κόσμο. Και πώς να μην είχε αυγουστιάτικα και Κυριακή!
Σε λιγότερο από 2 ώρες φτάσαμε. Είχε μάλιστα και γκρουπ που έκανε καταρρίχηση ή, μάλλον, "το έπαιζε" ότι κάνει κάτι τέτοιο... Σχεδόν αμέσως και όντας ακόμη ζεστοί βουτήξαμε στα παγωμένα νερά. Η αλήθεια είναι ότι είχε λίγο νερό αλλά το κρύο κρύο. Για λίγα λεπτά νοιώθεις ένα κάψιμο στην επιδερμίδα, μετά όμως, καθώς συνηθίζεις τη θερμοκρασία, το απολαμβάνεις. Για 10΄ λεπτά αφεθήκαμε στην αγκαλιά της λιμνούλας και ύστερα, αφού ντυθήκαμε, κατηφορίσαμε προς το μονοπάτι που οδηγεί προς τον Άγιο Κωνσταντίνο, από την απέναντι πλευρά από αυτή που ήρθαμε.
Με το που φτάσαμε στο πλάτωμα στην κοίτη του ρέματος ο Χρύσανθος έψαξε να βρει το κρασί που είχαμε κρύψει παλιά εκεί γύρω, αλλά μάλλον το έκρυψε πολύ καλά ο Σπύρος, γιατί δεν το βρήκε. Αυτό, φυσικά, δε μας πτόησε. Έβαλε ο πρόεδρος τσιπουράκι στο ρέμα να παγώσει, στρώσαμε τραπεζομάντηλο και να σαρμαδάκια, να ελιές και κρεμμύδι, να ντομάτες και ψωμάκι... τι έλειπε; Το τσίπουρο, παραγωγής Χρύσανθου μάλιστα! Τσίπουρο, λοιπόν, για να δικαιολογούμε το όνομα της ορειβατικής παρέας που έχει ζωή και δράση από το 1980-81, παρακαλώ! Ποιο όνομα; ΟΥΣΤ, δηλαδή Ορειβατικός Υπερβατικός Σύλλογος Τσιπουράδων!
Σκιά είχαμε, όρεξη είχαμε, καλή διάθεση είχαμε, τι μας έλειπε! Μόνο τα υπόλοιπα μέλη... Καθίσαμε καμιά ώρα εκεί και χαζέβαμε τους περαστικούς προς τον καταρράκτη και αντίστροφα. Μάλιστα τέσσερις φορές σηκώθηκα για να δείξω το μονοπάτι σε πρωτάρηδες... Απολαύσαμε ο ένας την παρέα του άλλου για περίπου 1:3ο΄ και, αφού ετοιμαστήκαμε, πήραμε το μονοπάτι του γυρισμού. Μόνο που δεν επρόκειτο να αφήσω ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να δείξω στον πρόεδρο ένα μέρος για μπάνιο, ένα μέρος που ελάχιστοι το ξέρουν, και καλύτερα! Δε θα σας πω πώς φτάσαμε. Το σίγουρο είναι ότι απολαύσαμε ένα δεύτερο μπάνιο σε πριβέ πισίνα και κατόπιν έναν ελληνικό καφέ κάτω από την παχιά σκιά των πλατανιών. Η φύση στο μεγαλείο της μας προσέφερε τα κάλλη της απλόχερα για πάνω από δύο ώρες!
Όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν! Έτσι, λοιπόν, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και σε 45΄, αφού είδαμε και τον κακό χαμό με τα αυτοκίνητα στον Άγιο Κωνσταντίνο (200 μέτρα τουλάχιστον παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά αριστερά) και αφού διασχίσαμε το ρέμα βρεθήκαμε στο αυτοκίνητο. Αλλάξαμε και κινήσαμε για πίσω.
Έως την επόμενη φορά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)