ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΡΑΧΟΥ Video
ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΡΑΧΟΥ Video Σπύρου
Κάντε κλικ στους παραπάνω δεσμούς
ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΡΑΧΟΥ Video Σπύρου
Κάντε κλικ στους παραπάνω δεσμούς
Δέκα ημέρες πριν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Χρύσανθο. Καιρό είχαμε να επικοινωνήσουμε... Είπαμε τα νέα μας και μου είπε για μια επίσκεψή του στον Γιάννη τον οινοποιό στη Νάουσα. Η κουβέντα ήρθε στην ορειβασία και την επιθυμία του Γιάννη να ξαναβρεθεί με τους Ο.Υ.Σ.Τ. Συμφωνήσαμε με την πρώτη ευκαιρία να τον καλέσουμε να έρθει για μια επίσκεψη στον Όλυμπο...
Είχα περάσει ως καθηγητής 2-3 εβδομάδες διορθώνοντας εκθέσεις των μαθητών μου και ομολογώ πως δεν ήταν και οι πιο ευχάριστες. Μετά από αυτό και θέλοντας να αναζωογονηθώ αποφάσισα πως ήταν ευκαιρία να κάνω μαι εξόρμηση στο αγαπημένο μου βουνό, τον Όλυμπο. Θα πήγαινα από τον Άγιο Βασίλειο της Καρίτσας στον Καταρράκτη του Κόκκινου Βράχου, μια διαδρομή που την έχω κάνει αρκετές φορές εγώ προσωπικά, αλλά ήθελα να την ακολουθήσει και ο Χρύσανθος, γιατί είναι από αυτές που δεν έχει γνωρίσει. Έτσι του τηλεφώνησα και συμφωνήσαμε να πάμε την Κυριακή 23 Μαρτίου του 2014. Τηλεφώνησα και στον Γιάννη, αλλά δεν μπορούσε να έρθει.
Σκέφτηκα να καλέσω και τον Δημήτρη τον γαμπρό μου, στέλεχος των Ο.Υ.Σ.Τ. στο παρελθόν, αλλά σύμφωνα με δήλωσή του είχε κρεμάσει τις ορειβατικές αρβύλες. Εγώ θα του έκανα την πρόταση και βλέπουμε... Τον πέτυχα να κάνει ποδήλατο στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μου επιβεβαίωσε ότι η δήλωσή του ίσχυε, ότι ήξερε για την εξόρμηση και μας ευχήθηκε να περάσουμε καλά. Διέκρινα κάτι στα λόγια του, αλλά δεν μπόρεσα να προσδιορίσω τι ακριβώς! Στο μυαλό μου η κουβέντα του Χρύσανθου ότι θα έρθει με την συγκοινωνία (αρχικά) και μετά ότι θα φέρει μαζί του κάποιους, 2-3 άλλους, σε συνάρτηση με όσα συζήτησα με τον Δημήτρη μου δημιούργησε την προσδοκία ότι την Κυριακή με περιμένει έκπληξη!
Έκανα και στον Νίκο πρόταση, ο οποίος θα μου απαντούσε το Σάββατο, την παραμονή της ορειβασίας. Γι' αυτόν ήμουν σίγουρος ότι θα ερχόταν! Μου το επιβεβαίωσε το βράδυ.
Και ξημέρωσε Κυριακή... Περίμενα τον Χρύσανθο κάτω στον κήπο. Στις 09:00 ήταν στην Κατερίνη. Τότε μου επιβεβαίωσε τη σκέψη ότι θα έχω κάτι ευχάριστο. Και το ευχάριστο ήταν τριπλό. Ήρθε και ο Δημήτρης και ο Χρήστος και ο Σπύρος - ο Σπύρος είχε έρθει με την παρέα μας το 1994 στη Σπηλιά του Ιθακήσιου! Τους καλωσόρισα, πήρα στο αυτοκίνητο τον Χρύσανθο και στη συνέχεια, αφού πήρα και τον Νίκο από το σπίτι του, κατευθυνθήκαμε προς τον Άγιο Βασίλειο Καρίτσας. Φτάσαμε στις 09:50΄. Πέντε λεπτά αργότερα ξεκινήσαμε...
Η πορεία έως τον καταρράκτη ήταν αρκετά εύκολη και διήρκησε περίπου 2 ώρες, συνυπολογίζοντας, βέβαια, τις πλάκες, τα πειράγματα και τις στάσεις για "φιλοσοφικές" συζητήσεις καθώς επίσης και τις φωτογραφίες. Ανηφορίσαμε, λοιπόν, απολαύσαμε από αρκετά σημεία τη θέα προς τον κάμπο της Κατερίνης και προς τον Θερμαϊκό έως το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, στρίψαμε αριστερά στη διασταύρωση προς Καταρράκτη και στις 12 η ώρα περίπου ήμασταν στη βάση του.
Τον φωτογραφίσαμε, τον βιντεοσκοπήσαμε, έκανε τη βουτιά του στη βάθρα του ο Χρύσανθος και κατόπιν βρήκαμε μέρος για να "ταλαιπωρηθούμε" στο πέρασμα προς την άλλη πλευρά του ρέματος του Ουρλιά.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ και ο Νίκος νιώσαμε άβολα, γιατί δε φέραμε μαζί μας από φαγητό κάτι παρά μόνο από ένα σάντουιτς και λίγα φρούτα. Μπροστά σ' αυτά που συνηθίζει να ετοιμάζει η παρέα από τη Θεσσαλονίκη... Για να καταλάβετε τι εννοώ: το ψήσιμο και το τσιμούσι κράτησε έως τις 16:00, δηλαδή κάτι λιγότερο από 4 ώρες! ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Δείτε λίγα στιγμιότυπα στο βίντεο στην αρχή της αφήγησης. Ξαναζήσαμε μέρες του 1994 στον Ιθακήσιο. Μοσχαρίσια γλώσσα, μπιφτέκια, λουκάνικα, τουρσί, κουνουπίδι, διάφορα τυριά, ελιές, σπανακόπιτα, τσίπουρο φυσικά, λουκουμάκια από Συγγρού και στο τέλος χαλβάς στα κάρβουνα! Τζάμπα το περπάτημα... Ό,τι θερμίδες κάψαμε τις βάλαμε στο πολλαπλάσιο!
Αφού τακτοποιήσαμε το μέρος, μαζέψαμε τα σκουπίδια μας και σβήσαμε τη φωτιά, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε για λίγο και μπήκαμε στο μονοπάτι για Άγιο Κωνσταντίνο κατηφορίζοντας πλέον προς το παρεκκλήσι του Δίου. Το προσπεράσαμε και μετά από 150 μέτρα πέσαμε στο ρέμα στα αριστερά μας, για να ανέβουμε στην απέναντι όχθη με πορεία προς τα αυτοκίνητά μας. Η παρέα θα απολάμβανε τη λιακάδα με καφεδάκι, όμως ο Νίκος είχε μια ανειλημμένη υποχρέωση και έτσι εγώ και αυτό αναχωρήσαμε για Κατερίνη αποχαιρετώντας τους υπόλοιπους και δίνοντας ραντεβού για την επόμενη εξόρμηση, μάλλον στον Αραπλάκο.
Σκέφτηκα να καλέσω και τον Δημήτρη τον γαμπρό μου, στέλεχος των Ο.Υ.Σ.Τ. στο παρελθόν, αλλά σύμφωνα με δήλωσή του είχε κρεμάσει τις ορειβατικές αρβύλες. Εγώ θα του έκανα την πρόταση και βλέπουμε... Τον πέτυχα να κάνει ποδήλατο στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μου επιβεβαίωσε ότι η δήλωσή του ίσχυε, ότι ήξερε για την εξόρμηση και μας ευχήθηκε να περάσουμε καλά. Διέκρινα κάτι στα λόγια του, αλλά δεν μπόρεσα να προσδιορίσω τι ακριβώς! Στο μυαλό μου η κουβέντα του Χρύσανθου ότι θα έρθει με την συγκοινωνία (αρχικά) και μετά ότι θα φέρει μαζί του κάποιους, 2-3 άλλους, σε συνάρτηση με όσα συζήτησα με τον Δημήτρη μου δημιούργησε την προσδοκία ότι την Κυριακή με περιμένει έκπληξη!
Έκανα και στον Νίκο πρόταση, ο οποίος θα μου απαντούσε το Σάββατο, την παραμονή της ορειβασίας. Γι' αυτόν ήμουν σίγουρος ότι θα ερχόταν! Μου το επιβεβαίωσε το βράδυ.
Και ξημέρωσε Κυριακή... Περίμενα τον Χρύσανθο κάτω στον κήπο. Στις 09:00 ήταν στην Κατερίνη. Τότε μου επιβεβαίωσε τη σκέψη ότι θα έχω κάτι ευχάριστο. Και το ευχάριστο ήταν τριπλό. Ήρθε και ο Δημήτρης και ο Χρήστος και ο Σπύρος - ο Σπύρος είχε έρθει με την παρέα μας το 1994 στη Σπηλιά του Ιθακήσιου! Τους καλωσόρισα, πήρα στο αυτοκίνητο τον Χρύσανθο και στη συνέχεια, αφού πήρα και τον Νίκο από το σπίτι του, κατευθυνθήκαμε προς τον Άγιο Βασίλειο Καρίτσας. Φτάσαμε στις 09:50΄. Πέντε λεπτά αργότερα ξεκινήσαμε...
Η πορεία έως τον καταρράκτη ήταν αρκετά εύκολη και διήρκησε περίπου 2 ώρες, συνυπολογίζοντας, βέβαια, τις πλάκες, τα πειράγματα και τις στάσεις για "φιλοσοφικές" συζητήσεις καθώς επίσης και τις φωτογραφίες. Ανηφορίσαμε, λοιπόν, απολαύσαμε από αρκετά σημεία τη θέα προς τον κάμπο της Κατερίνης και προς τον Θερμαϊκό έως το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, στρίψαμε αριστερά στη διασταύρωση προς Καταρράκτη και στις 12 η ώρα περίπου ήμασταν στη βάση του.
Αφού τακτοποιήσαμε το μέρος, μαζέψαμε τα σκουπίδια μας και σβήσαμε τη φωτιά, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε για λίγο και μπήκαμε στο μονοπάτι για Άγιο Κωνσταντίνο κατηφορίζοντας πλέον προς το παρεκκλήσι του Δίου. Το προσπεράσαμε και μετά από 150 μέτρα πέσαμε στο ρέμα στα αριστερά μας, για να ανέβουμε στην απέναντι όχθη με πορεία προς τα αυτοκίνητά μας. Η παρέα θα απολάμβανε τη λιακάδα με καφεδάκι, όμως ο Νίκος είχε μια ανειλημμένη υποχρέωση και έτσι εγώ και αυτό αναχωρήσαμε για Κατερίνη αποχαιρετώντας τους υπόλοιπους και δίνοντας ραντεβού για την επόμενη εξόρμηση, μάλλον στον Αραπλάκο.
